Σπήλαιο Σχιστού στο Ποικίλο Όρος

Για μας που μένουμε στην Αθήνα, η απόδραση και δράση προς τα κοντυνότερα ή μακρύτερα βουνά, είναι ανάγκη. Όμως καμιά φορά η "απόδραση" μπορεί να γίνει και μέσα στην Αθήνα. Στα δικά της βουνά. Υμηττός, Πεντέλη (όση απέμεινε), Πάρνηθα ή και όρος Πατέρα, Μερέντα, τα πέριξ του Λαυρίου....
Την Κυριακή περατήσαμε σε ένα άλλο όρος, στα ΒΔ της Αθήνας. Αιγάλεω, Λιόσια, Δαφνί.... Το Ποικίλο Όρος. Ενα "βουναλάκι" που μου απέδειξε ότι λίγο πιο πάνω από την κίνηση και την φασαρία των αυτοκινήτων μπορείς να ξεχάσεις τα πάντα. Και είναι αλήθεια αυτό.
Η εύρεση μια σπηλιάς ήταν ο στόχος, αλλά ένα λάθος στίγμα και μια λάθος σημείωση στον χάρτη, έγινε η αφορμή μια τεράστιας "βόλτας". Ετσι έγινε μια πρώτη γνωριμία με ένα βουνό που δεν είχα γνωρίσει νωρίτερα. Πολύ ενδιαφέρουσες συναντήσεις σημάδεψαν την πορεία μας και μας θύμισαν ότι έστω και η λίγη προστασία μπορεί να έχει πολύ ευεργητικά αποτελέσματα. Λαγοί, πέρδικες και χελώνες χαίρονταν το "μικρό τους σπίτι", όσο οι άνθρωποι τους το επιτρέπουν φυσικά...
Τελικά, το σπήλαιο το βρήκαμε αλλά δεν το ευχαριστηθήκαμε. Ο χρόνος μας πίεζε και έπρεπε να φύγουμε. Λίγες φωτογραφίες και γυρισμός.
Πριν όμως, κάναμε μια στάση στο Ιερό της Αφροδίτης, 1500 μέτρα περίπου από το Δαφνί. Πολλά πολλά μικρά κουτάκια, κόγχες για τα αφιερώματα των πιστών σε έναν πανέμορφο αλλά ατημέλητο για να μην πω εγκαλειμμένο χώρο. Η αδιαφορία σε όλη της το μεγαλείο.!

Όσον αφορά το σπήλαιο του Σχιστού, επρόκειτο για ένα σπήλαιο με τεράστια αρχαιολογική αξία, αφού παρατηρήθηκε από τους αρχαιολόγους η σχεδόν μοναδική για την Αττική ανακάλυψη κατοίκησης του σπηλαίου από την ενδέκατη έως και την έβδομη χιλιετία π.Χ, ανεβάζοντας κατά περίπου μια χιλιετία τις μέχρι τώρα γνωστές περιπτώσεις πρώιμης κατοίκησης της Αττικής.
Δυστυχώς δεν προλάβαμε να ψάξουμε για ένα - δύο που είχαμε ακόμα στο νού μας.... Δεν πειράζει... την επόμενη φορά...