Δημοφιλείς αναρτήσεις

Τρίτη 28 Αυγούστου 2018

Άνθρωποι της διπλανής πόρτας....

Ήταν 40,50 ή 60. Είχε δουλειά που του επέτρεπε να ζει αξιοπρεπέστατα ή είχε δική του επιχείρηση, μη φανταστείς κάτι σπουδαίο, μια οικογενειακή "μπίζνα", με την οποία όμως μπόρεσε να μεγαλώσει τα παιδιά του και να πάρει κι ένα σπιτάκι. Μετά την κρίση όμως, η δουλειά λιγόστευε κάθε μέρα μέχρι που εξαφανίστηκε και εκείνος αφού πέρασε τα διάφορα στάδια της θλίψης - κατάθλιψης, έψαξε αλλού να βρει δουλειά. Γιατί η αξιοπρέπεια η ριμάδα, τον ακολουθούσε παντού και δεν μπορούσε να της ξεφύγει.... κάτι σαν την σκιά δηλαδή.
Και βρήκε. Οδηγός. Δεν έχει σημασία που, πώς και τι. Κουβαλούσε ανθρώπους και αποσκευές. Και ήταν χαρούμενος. Δεν τον πείραζει πολύ που το ωράριο ήταν .... ακαθόριστο. Δεν τον πείραζε πολύ που πολλές φορές κουτουλούσε από την νύστα. Δεν τον πείραζε πολύ που καμιά φορά η μέση του κήρυτε την δική της επανάσταση. Ηταν χαρούμενος. Γιατί μπορούσε, με καμιά ώρα υπερωρία, να πάρει ένα δώρο στην κυρά του ή στον εγγονό του. Μπορούσε να συνεχίσει να προσφέρει στα παιδιά του και κυρίως μπορούσε να προσφέρει στον εαυτό του. Μπορούσε να του προσφέρει ένα καινούριο πουκάμισο, ένα κουστούμι για να κλάψει μόνο από χαρά στην αποφοίτηση των παιδιών του και όχι από λύπη για τον εαυτό του.
Δεν βαρυγγομούσε καθόλου. Ήταν χαρούμενος. Ενα μόνο τον στεναχωρούσε. Στην δουλειά του έμαθε να βλέπει και να "διαβάζει" τους ανθρώπους. Ε, λοιπόν.... οι περισσότεροι νέοι δεν είχαν σκοπό να δουλέψουν. Αυτό που λέμε δουλειά όμως! Με ιδρώτα, με εννιάωρα και δεκάωρα, με σκύψιμο, με κουβάλημα. Όχι! δεν είχαν σκοπό να δουλέψουν. Τους αρκούσε το μικρό χαρτζιλίκι της μαμάς και του μπαμπά και η απραξία που συνοδεύεται με το κούνημα του κεφαλιού "δεν υπάρχουν δουλειές ρε μάγκα".........

Ήταν 40 ή 50. Χωρισμένη πρόσφατα. Τα παιδιά έμειναν μαζί της. Η ηλικία βλέπεις...... Οι σχέσεις γεμάτες εκδίκηση και χολή. Πολλές φορές λύγισε αλλά εκείνο το κουράγιο που, χωρίς να το ξέρεις, σε περιμένει στην επόμενη γωνία, δεν την άφηνε να πέσει. Η καρδιά της μόνο μάτωνε αλλά αυτή δεν μπορούσε να τη δει κανείς. Ευτυχώς γιατί οι περισσότεροι δεν θα άντεχαν μια ματωμένη καρδιά. Νόμιζε όταν θα ήταν λίγο πιο εύκολα. Όμως δεν ήταν. Οι ανάγκες πολλές, τα χρήματα τελείωναν πριν καν τις καλύψουν. Το γέλιο άρχισε να σώνεται κι αυτό σιγά σιγά και η αναζήτησή του είχε γίνει μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες. Δουλειές για γυναίκες σε αυτή την ηλικία.... λίγες... πολύ λίγες. Δούλεψε όπου μπορούσε να βρεί. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, έτσι δεν λένε; Εκείνη το έκανε πράξη αυτό. Η μέση της σακατεύτηκε, τα πόδια της την πονούσαν. Ηταν κι αυτά τα δικαστήρια.... κάθε τρεις και λίγο... κι αυτά θέλουν λεφτά.... πολλά λεφτά. Κάποιος της πρότεινε, για λίγο να δουλέψει σε ένα χωράφι. Σκυμένη όλη μέρα, τα χέρια της θα μάτωναν και θα φουσκάλιαζαν. Ναι! θα το έκανε. Έπρεπε να το κάνει. Δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να διατηρήσει την αξιοπρέπειά της. Και να προσπαθήσει να ταράξει όσο το δυνατό λιγότερο τα παιδιά της.....

Ήταν 30,40 ή 50. Κάποια στιγμή ξύπνησε. Από έναν ύπνο πολλών χρόνων. "Αιχμάλωτη" των δικών της φόβων και δεσμών, ήρθε η ώρα να τους αντιμετωπίσει. Και τότε βρέθηκε μόνη. Μόνη με τον εαυτό της. Και άξαφνα ανακάλυψε ότι ο εαυτός της δεν ήταν τελικά τόσο φοβισμένος όσο αυτή η ίδια. Και έτσι, τράβηξε μπροστά ακολουθώντας τον. Ό,τι ανοιγόταν μπροστά της ήταν πια νέες δυνατότητες όχι αιτία να τρέξει πίσω, στην ασφάλεια της "αιχμαλωσίας" της. Τρόμαζε πότε πότε. Δεν της ήταν εύκολο. Ήταν πολλά αυτά που έπρεπε να σκεφτεί. Τα υπαρξιακά προβλήματα του κάθε ανθρώπου, στην σκέψη της έπαιρναν τρομακτικές διαστάσεις και τα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας έρχονταν πολλές φορές να της δώσουν απανωτές σφαλιάρες. Όμως με τίποτα δεν γύριζε πίσω. Ακόμα και αν το "κλουβί" γίνονταν χρυσό, εκείνη προτιμούσε να είναι απέξω. Ελεύθερη. Κι ας την πόναγαν τα φτερά καθώς προσπαθούσε να πετάξει όλο και πιο ψηλά. Ο αέρας που φυσούσε το πρόσωπό της την μεθούσε και οι καινούριοι τόποι που έβλεπε από εκεί ψηλά την αποζημίωναν. Είχε κερδίζει την αξιοπρέπειά της, με πολύ κόπο και πολύ κλάμα. Από τώρα και στο εξής δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει πίσω.....

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

25 Νοέμβρη. Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.


25 Νοεμβρίου! Ωραία: Γιορτάσαμε τις Κατερίνες, είπαμε Χρόνια Πολλά, τους αφιερώσαμε τραγουδάκια, βγήκαμε κι όλας και διασκεδάσαμε... Όλα έγιναν όπως στη μέρα αρμόζει.
Εκτός όμως από τις Κατερίνες, υπήρχε και κάτι άλλο εκείνη την ημέρα.
Κάτι πέρα από γιορτές και φωτογραφίες. Κάτι, πίσω από τοίχους και από κλειστές πόρτες. Η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Και ξέρετε κάτι; Δεν υπάρχει μόνο η βία με τα μωλωπιασμένα κορμιά και τα μαυρισμένα μάτια. Ή η βία που σε αναγκάζει να εκπορνεύεσαι, να "ρίχνεις" το παιδί που έχεις στα σπλάχνα σου ή η βία που σε στέλνει ξανά και ξανά σε ένα νοσοκομείο. Υπάρχει και η άλλη βία. Αυτή που στο σώμα δεν κάνει ορατά τα σημάδια της  γιατί σκάβει βαθιά τη ψυχή. Αυτή που το πρόσωπα το αφήνει ανέγγιχτο αλλά ματώνει το μυαλό.
Μιλάω για εκείνη τη βία που σε φαντάζει στα δικά σου μάτια σαν ένα ένα ΤΙΠΟΤΑ.  Σαν τίποτα να μην αξίζει επάνω σου και η ζωή σου, σαν να μην έχει καμία αξία.
Θέλει χρόνο να καλλιεργηθεί και να αποδώσει, αυτή η βία, όμως είναι βαθιά και δύσκολα ξεριζώνεται Η καρδιά νεκρώνει, το μυαλό παύει να λειτουργεί. Μία γυναίκα, φάντασμα του εαυτού της, φερέφωνο των .... "τέλειων κριτών της". Και το ειρωνικό είναι ότι, αυτή η ίδια γυναίκα, μπορεί να μην είναι κλεισμένη στο σπίτι αλλά να δουλεύει, να έρχεται σε επαφή με κόσμο και γενικά να είναι ένα ενεργητικό και δραστήριο άτομο.  Όμως αυτή η ίδια γυναίκα, στερείται όχι μόνο το ύψιστο αγαθό, που είναι η ελευθερία, αλλά το χειρότερο, πιστεύει ότι η φυλακή της, είναι αυτό που της αξίζει. Η βία που έχει ασκηθεί επάνω της είναι τέτοιας ισχύος, που την έχει ισοπεδώσει, την έχει εκμηδενίσει.

Η γυναίκα ερωτεύεται. Ερωτεύεται με πάθος. Αγαπάει. Αγαπάει βαθιά. Φροντίζει, δίνεται μέχρι τέλους. Και αυτήν την τεράστια δύναμη που έχει, η βία που εξασκείται επάνω της, την μετατρέπει σε τεράστια αδυναμία.

Και αυτό συμβαίνει δίπλα μας. Στη γυναίκα της διπλανής πόρτας. Σε αυτήν που για να μην καταρεύσει χρειάζεται ηρεμιστικό, σε αυτήν που δεν μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ, σε αυτήν που κλαίει συνέχεια "χωρίς λόγο" ή ακόμη και σε αυτήν που το ψυχρό της πρόσωπο γεννά παρεξηγήσεις.

Η βία κατά των γυναικών έχει πολλά πρόσωπα. Κάποια διαβάζονται εύκολα και άλλα όχι και τόσο.
Η λεκτική  και ψυχολογική βία είναι το ίδιο "βία" με την σωματική. Ο τραυματισμός της ψυχής είναι το ίδιο - αν όχι και χειρότερο - με τον τραυματισμό του σώματος.



Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017

Τι συμβαίνει με τα 18 "ασθενοφόρα" που μας δώρισε η Ολλανδία;

Σήμερα θα κάνω αναδημοσίευση ενός άρθρου καταπέλτη, πραγματικού, από τον τ. Διευθυντή Πολιτικής Προστασίας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης κου Κωνσταντίνου Κοκολάκης.
Είναι από αυτά τα θέματα που αν δεν το ψάξεις δεν τα μαθαίνεις....
Δημοσιεύθηκε σήμερα στο vimapress.gr.
Επειδή είμαι απίστευτα ευαισθητοποιημένη σε θέματα Πολιτικής Προστασίας το αναδημοσιεύω και εδώ.


Τι συμβαίνει με τα 18 «ασθενοφόρα» που μας δώρισε η Ολλανδία;
Στα μέσα του περασμένου Απρίλη δώρισε η Ολλανδία μέσω του ΕΤΠΠ 18 «ασθενοφόρα» μεταχειρισμένα στη χώρα μας για να ενδυναμώσουν τις επιχειρησιακές δυνατότητές της.
Τα εισαγωγικά στη λέξη ασθενοφόρα τα χρησιμοποιώ γιατί διαπιστώθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες των εργαζομένων στο ΕΚΑΒ, ότι πρόκειται για 9 σετ, όπου το κάθε σετ περιλαμβάνει  ένα όχημα με τρέιλερ, όπου διαθέτει τον απαραίτητο μηχανικό εξοπλισμό (ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη, προβολείς, σκηνικό υλικό με δυνατότητα άμεσου στησίματος, θερμαντικό σώμα, κρεβάτια πτυσσόμενα, κλπ) και ένα όχημα με τρέιλερ, όπου διαθέτει τον απαραίτητο ιατρικό εξοπλισμό για την άμεση αντιμετώπιση τραυματιών και ασθενών μετά από μια καταστροφή.
Η εσωτερική τους διαμόρφωση καμιά σχέση δεν έχει με αυτή του ασθενοφόρου που γνωρίζουμε. Ακόμα και τα οχήματα είναι σχεδόν γεμάτα με υλικά και το κάθε υλικό έχει τη δική του θέση εντός του αντίστοιχου οχήματος ή του αντίστοιχου τρέιλερ.
Το κόστος του κάθε σετ αγγίζει το ποσόν των 300.000€.
Για το λόγο αυτό κλήθηκαν πέρυσι στην Αθήνα και εκπαιδεύθηκαν εργαζόμενοι (οδηγοί και διασώστες) του ΕΚΑΒ, ώστε να μάθουν την ταχύτερη αξιοποίηση των υλικών και των δυνατοτήτων του εξοπλισμού.
Στον ορισμό της πολιτικής προστασίας τονίζεται ο στόχος της μείωσης των δυσμενών επιπτώσεων μιας καταστροφής και σε συνδυασμό με τις οδηγίες του Σχεδίου Ξενοκράτης  προς το Υπουργείο Υγείας όπου αναφέρεται ότι:
«Κινητοποιεί τις κεντρικές και περιφερειακές υπηρεσίες του και τα εποπτευόμενα απ’ αυτό ιδρύματα και οργανισμούς για την πρόληψη και αντιμετώπιση κινδύνων,  ως και την παροχή αρωγής στους πληγέντες, τόσο στους χώρους των καταστροφών, όσο και στους χώρους νοσηλείας» και τη διαπίστωση που αναφέρει στο βιβλίο του «Φυσικές και Τεχνολογικές καταστροφές» ο πρόεδρος του ΟΑΣΠ καθηγητής Γεωλογίας κος Ευθύμιος Λέκκας, ότι: «η εμπειρία του παρελθόντος δείχνει ότι συνήθως τα υπαίθρια νοσοκομεία, τα οποία εγκαθίστανται στον τόπο της καταστροφής 48 ή και περισσότερες ώρες μετά το γεγονός, παρέχουν τη συνήθη ιατρική φροντίδα και όχι τις πρώτες βοήθειες που είναι οι περισσότερο απαραίτητες τουλάχιστον  κατά τις πρώτες ώρες μετά την καταστροφή».
Θα έπρεπε να πανηγυρίζαμε γιατί πλέον θα διαθέταμε σαν χώρα 9 σετ, που αν και μεταχειρισμένα, θα μπορούμε σε μηδενικό χρόνο να παρέχουμε τις πρώτες βοήθειες στον τόπο της καταστροφής.
Οι μήνες πέρασαν και ευρισκόμαστε σήμερα σχεδόν ένα χρόνο μετά, τα οχήματα να τα παραδίδει το ΕΚΕΠΥ (Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας) στις Υγειονομικές Περιφέρειες και με τη σειρά τους, αφού τα αδειάσουν από τα υλικά, σε νοσοκομεία της Ελλάδος για να χρησιμοποιηθούν  για τη μεταφορά των επισκεπτών υγείας στα hot spot….!!! Ο δε εξοπλισμός να μοιρασθεί δεξιά και αριστερά….!
Δηλαδή από μια περιουσία 300.000 € Χ 9 =2.700.000 € αξιοποιούμε τα 18 Χ 15.000 € (που κοστίζει ένα όχημα μεταφοράς) = 270.000 € το 1/10 της δωρεάς.
Να σας επισημάνω και κάποια επιπλέον στοιχεία:
  1. Τα νοσοκομεία δεν διαθέτουν πλέον οδηγούς γιατί όλοι έχουν μεταταχθεί στο ΕΚΑΒ.  Άρα δεν υπάρχουν οδηγοί για να τα οδηγήσουν…!
  2. Το ένα όχημα του σετ μπορεί να διατεθεί στο νοσοκομείο της Κομοτηνής και το δεύτερο όχημα στα Γιάννενα…! Άρα και σε έκτακτη ανάγκη αδύνατη η επανένωση…! Χώρια που δε θα έχουν τα υλικά…!
  3. Τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ χρησιμοποιούνται καθημερινά από τότε που ξέσπασε το προσφυγικό για να μεταφέρουν ασθενείς και τραυματίες, ενώ το προσωπικό του προσφέρει καθημερινά τις υπηρεσίες του στους πρόσφυγες…! Άρα αν δοθούν στο ΕΚΑΒ, δίνονται στον κρατικό φορέα του τομέα υγείας, που πραγματικά ασχολείται με τους πρόσφυγες.
  4. Στο ΕΚΑΒ Αθηνών και στο ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης λειτουργούν ΕΤΙΚ (Ειδικό Τμήμα Ιατρικής Καταστροφών) που δεν διαθέτει τέτοιο εξοπλισμό, και είναι μονάδες πιστοποιημένες για αποστολή στο εξωτερικό σε περιπτώσεις καταστροφών….! Ξυπόλητοι στα αγκάθια…!
  5. Θα μπορούσε να δοθεί από ένα σετ σε κάθε ΕΚΑΒ όπου υπάρχει και ΕΜΑΚ της Πυροσβεστικής για άμεση ουσιαστική αντιμετώπιση καταστροφής στην αντίστοιχη περιοχή…!
  6. Το να διαλύσεις μια υποδομή είναι το πλέον εύκολο, το να την αποκτήσεις όμως, όταν έχει απαγορευτικό προϋπολογισμό (για αυτό το λόγο δεν είχαμε και μέχρι σήμερα), είναι αδύνατο…!
  7. Δυστυχώς καθημερινά ενημερωνόμαστε από τα ΜΜΕ για τις καταστροφές που εκδηλώνονται σε όλο τον πλανήτη, αλλά και στη χώρα μας (σεισμοί, πλημμύρες, δασικές πυρκαγιές, κατολισθήσεις, κ.ά.),καθώς και για καταστροφές που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή. Όμως θεωρούμε ότι δε θα κτυπήσει την πόρτα μας αλλά του απέναντι. Και όμως σύμφωνα με στοιχεία της Πυροσβεστικής κάθε χρόνο, περισσότερα από 5.500 σπίτια καίγονται, 3.500 σπίτια πλημμυρίζουν, 400 σπίτια καταρρέουν στη χώρα μας…! Εμείς όμως είμαστε στο απυρόβλητο…!
  8. Να μη ξεχνάμε ότι η χώρα μας είναι η 6η πιο σεισμογενής χώρα του κόσμου και 1η πιο σεισμογενής χώρα εκτός Ειρηνικού Ωκεανού…!!!
  9. Τι και αν γίνεται από το Πανεπιστήμιο Αθηνών μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Ιατρικής καταστροφών». Άδικα αγωνίζεστε και μοχθείτε καθηγητές και εκπαιδευόμενοι…!
Κάποιοι θεωρούν ότι δεν θα είστε χρήσιμοι μια και ο αντίστοιχος εξοπλισμός δε μας χρειάζεται…!
  1. Τέλος κάποιοι θα με θεωρήσουν γραφικό με τα όσα γράφω. Όπως είμαι και σίγουρος ότι δεν ξέρουν και το τι είναι πολιτική προστασία!
    Απόδειξη αυτού είναι ότι και τα σχέδια εκτάκτων αναγκών των νοσοκομείων (ΣΩΣΤΡΑΤΟΣ για σεισμούς, ΠΕΡΣΕΑΣ για έκτακτη ανάγκη, π.χ. πυρκαγιά), είναι απόρρητα και στους εργαζόμενους των νοσοκομείων και θα μάθει ο καθένας τους το τι θα κάνει αφότου γίνει η καταστροφή…..! Φανταστείτε τη σκηνή: να έχει γίνει μεγάλος σεισμός, να έχει υποστεί ζημιές το νοσοκομείο, να επικρατεί πανικός και ο διοικητής του νοσοκομείου να μοιράζει εντολές…..!
Το κακό είναι όμως ότι αυτοί έτσι κρίνουν και έτσι αποφασίζουν….!
Για το λόγο αυτό και άλλους πολλούς, που κάποια στιγμή θα γράψω, θεωρώ ότι ο μεγάλος ασθενής στην πολιτική προστασία είναι ο τομέας υγείας…..!
Πιστεύω να καταλάβατε γιατί η Ελλάδα δε θα γίνει ποτέ κράτος σοβαρό και γιατί είμαστε σε αυτή την
κατάσταση…!
Η κρίση κτυπάει και υπάρχει παντού…!
Εύχομαι την τελευταία στιγμή να αναλογιστούν οι αρμόδιοι το λάθος τους και να πρυτανεύσει η λογική.
Εύχομαι οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ να δικαιωθούν!
Διαφορετικά θα πρέπει να μας αιτιολογήσουν γιατί άλλαξε ο αρχικός σχεδιασμός, που συμπεριελάμβανε την εκπαίδευση που τους έγινε…. και γιατί προτιμούν τα νοσοκομεία που δεν έχουν οδηγούς…
Το «προσφυγικό» δεν δικαιολογεί την απόρριψη του ΕΚΑΒ…!

Κυριακή 5 Μαρτίου 2017

Συμφέρον και ματαιοδοξία: παγίδες του εθελοντισμού

Σκέψεις απογεύματος Κυριακής:
Ο εθελοντισμός είναι μια πράξη πραγματικά εμπνευσμένη. Όταν παλιότερα με ρωτούσαν: γιατί; γιατί αφιερώνεις τόσο χρόνο; απαντούσα: γιατί έτσι! Βαριόμουν να απαντήσω. Θεωρούσα και θεωρώ ακόμα, ότι μόνο εάν κάποιος γίνει εθελοντής, μπορεί να καταλάβει την πληρότητα που ένοιωθα εγώ.
Μετά έπαψα να πετάω στα ροζ συννεφάκια αλλά και πάλι παρέμεινα εθελοντής. Η έννοια της προσφοράς για μένα είχε πάρει διαστάσεις "προτύπου". Ήθελα να είμαι πρότυπο για τα παιδιά μου κυρίως αλλά και για τους γύρω μου. Όμως τα συννεφάκια έπαψαν να είναι ροζ και είχαν αρχίσει να μαυρίζουν επικίνδυνα. Και τότε είπα να δω τι γίνεται με τον εθελοντισμό, σε άλλες χώρες. Και ανακάλυψα ότι ακόμα και ο εθελοντισμός έχει κανόνες, οργάνωση. Κι εκεί που καταδίκαζα το κράτος και τις ανεπαρκείς δομές του (σαφώς είχα έρθει εγώ σαν εθελοντής να σώσω τους πάντες και τα πάντα), είδα τελικά, ότι ο ρόλος των εθελοντών είναι πάντα επικουρικός και δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις ελλείψεις που παρουσιάζει η κρατική πολιτική.
Και τότε σκέφτηκα ότι όλα είναι θέμα σύμπνοιας. Αρμονίας.
Μέσω της εθελοντικής δράσης ενισχύεται η κοινωνική συνοχή, διευθετούνται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο διάφορα κοινωνικά ζητήματα, αυξάνεται η ενεργητική συμμετοχή των ανθρώπων αλλά επίσης ενισχύεται η ανάπτυξη επικοινωνιακών, κοινωνικών και επαγγελματικών δεξιοτήτων.
Μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε τους λόγους που κάποιος γίνεται εθελοντής:
Διακατέχεται από αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης ή βρίσκεται στην αναζήτηση ανώτερου νοήματος στη ζωή του, μπορεί όμως να αναζητεί κοινωνική αναγνώριση ή προβολή ή να έχει διάθεση να κοινωνικοποιηθεί.
Αυτό όμως, που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως το "προφίλ του εθελοντή" είναι τα υπέρ του μα και τα κατά του.
Τι γίνεται λοιπόν, εάν ο εθελοντής ξεφύγει από τον πρωταρχικό του στόχο που είναι η ανιδιοτελής προσφορά στο κοινωνικό σύνολο;
Ο εθελοντής προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο, συνεπής με τα ιδανικά του, τις αξίες του που χαρακτηρίζονται κυρίως από αγάπη για τον συνάθρωπο. Χωρίς να αναλαμβάνει το ρόλο του "Σωτήρα" επιθυμεί - με τον τρόπο δράσης και σκέψης του - να αλλάξει την κοινωνία και αυτό δεν επιτυχγάνεται μόνο από εθελοντές αλλά σε σύμπραξη με τους αρμόδιους φορείς. 
Από εκεί και πέρα όμως, όταν τα ιδανικά μετατρέπονται σε προβολή συμφερόντων και ματαιοδοξία τότε για ποιόν εθελοντισμο μιλάμε;
Οταν οι εθελοντικές ομάδες δρουν χωρίς πίεση, χωρίς συμφέρον, με διάθεση αλτρουιστική τότε επιτυχγάνεται το μέγιστο του εθελοντισμού. Οι σχέσεις πρέπει να είναι σαφείς, χωρίς καχυποψία και χωρίς το παραμικρό συμφέρον. Προβολές, φιλοφρονήσεις, πόσο μάλλον "οικογενειακές επιχειρήσεις" είναι έννοιες περιττές και εν τέλει κάνουν μέγιστο κακό στον εθελοντισμό. Σαν έννοια αλλά και σαν δράση.
Οφείλουμε να προσφέρουμε! Ως άνθρωποι οφείλουμε να δρούμε και να προσφέρουμε τη δράση μας για το περιβάλλον, τον άνθρωπο, τον πολιτισμό. Γιατί τελικά το να είσαι εθελοντής είναι μεγάλη ευθύνη.
Είπα από την αρχή... σκέψεις απογεύματος Κυριακής

Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

1η Μαρτίου. Ημερα αφιερωμένη στην Πολιτική Προστασία


1η Μαρτίου σήμερα και η μέρα είναι αφιερωμένη στην Πολιτική Προστασία ή για να είμαστε ακριβείς αφιερωμένη στην Πολιτική Άμυνα και καθιερώθηκε το 1990 με πρωτοβουλία του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Άμυνας.
Η Πολιτική Προστασία έχει προκύψει σταδιακά από την πρηγούμενη φιλοσοφία της Πολιτικής Άμυνας. Η φράση "Πολιτική Προστασία" έχει τεθεί σταδιακά σε λειτουργία σε όλο τον κόσμο ως ένας όρος που περιγράφει τις δραστηριότητες που προστατεύουν τον άμαχο πληθυσμό από διάφορα περιστατικά και καταστροφές κατά τη διάρκεια της ειρηνικής περιόδου.

Το 2017, το θέμα για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Πολιτικής Προστασίας είναι "Μαζί με την Πολιτική Προστασία κατά των καταστροφών" Ο στόχος, είναι να τονιστεί η σημασία του συντονισμού των προσπαθειών από τις εθνικές αρχές, τις υπηρεσίες πολιτικής άμυνας, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και του άμαχου πληθυσμού για την πρόληψη καταστροφών με αποτελεσματικό τρόπο και την καταπολέμησή τους, αν και όταν αυτά συμβαίνουν. Κανείς δεν πρέπει να αδιαφορήσει για τα προβλήματα που προκακούνται από τις καταστροφές γιατί ο καθένας μπορεί να επηρεαστεί από αυτά. Χωρίς στρατηγικές ετοιμότητας και μετριασμού, οι καταστροφές θα συνεχίσουν να προκαλούν σοβαρές ζημιές σε κατοικίες, περιουσιακά στοιχεία, συστήματα υγείας και άλλες σημαντικές υποδομές. Μπορούν επίσης να προκαλέσουν πολλά θύματα και την απώλεια της ζωής μεταξύ του γενικού πληθυσμού, αύξηση του αριθμού των ορφανών, εγκαταλελειμμένων ή άστεγων παιδιών.
Φυσικά η κύρια ευθύνη για τη διαχείριση των καταστροφών, εναπόκειται στις εθνικές υπηρεσίες πολιτικής άμυνας, αλλά χωρίς τη συμμετοχή των τοπικών αρχών, δημόσιων οργανισμών του ιδιωτικού τομέα, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δύσκολο να επιτευχθούν βιώσιμα αποτελέσματα..... αναφέρει μεταξύ άλλων ο Γ. Γρραμματέας της Διευθνούς Πολιτικής Άμυνας με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας.

Σκοπός της Πολιτικής Προστασίας είναι η προστασία της ζωής, υγείας και περιουσίας των πολιτών από φυσικές, τεχνολογικές και λοιπές καταστροφές που προκαλούν καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης κατά την διάρκεια ειρηνικής περιόδου, και η μέριμνα για τα υλικά και πολιτιστικά αγαθά, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τις υποδομές της χώρας. με στόχο την ελαχιστοποίηση των συνεπειών των καταστροφών.
Η κατάσταση κινητοποίησης πολιτικής προστασίας αναφέρεται στη:
Φάση ετοιμότητας, λόγω τεκμηριωμένου κινδύνου, η κλιμάκωση της ετοιμότητας του δυναμικού και των μέσων πολιτικής προστασίας γίνεται με βάση τις πληροφορίες από τα συστήματα επιτήρησης, πρόβλεψης και έγκαιρης προειδοποίησης
Φάση έκτακτης ανάγκης στην οποία περιλαμβάνεται η κλιμάκωση σχετικά με την αντιμετώπιση της συγκεκριμένης καταστροφής. Γίνεται με βάση τις πληροφορίες της αρχικής ειδοποίησης και εκτίμησης.
Οι εορτασμοί για την Παγκόσμια Ημέρα Πολιτικής Προστασίας χρησιμεύουν προκειμένου να εστιαστεί η προσοχή του κοινού στον ρόλο της πολιτικής προστασίας και τη ζωτική αναγκαιότητα της πρόληψης των καταστροφών και της ετοιμόητας. Ωστόσο, αυτό το είδος της ευασθητοποίησης θα πρέπει να συνεχιστεί και στη διάρκεια του έτους, προκειμένου να είναι αποτελεσματική.
Για το 2017 οργανώνονται κάποιες δραστηριότητες προκειμένου να διαδοθεί η γνώση σχετικά με το ρόλο και τη θέση της πολιτικής προστασίας στην σύγχρονη κοινωνία:
- Μαθήματα για τον άμαχο πληθυσμό σε διαφορετικές πτυχές της ασφάλειας στο σπίτι και στην εργασία.
- Προβολή βίνετο και ντοκιματέρ για την πολιτική προστασία, με την βοήθεια των μέσω μαζικής ενημέρωσης
- Εκθέσεις για την αύξηση της ευαισθητοποίησης των παιδιών και των ενηλίκων για θέματα πολιτικής προστασίας
- Μαθήματα στα σχολεία και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα προκειμένου να διδαχθούν τα παιδιά τα βασικά στοιχεία της ασφάλειας και της προστασίας
- Μαθήματα σχετικά με τις ορθές πρακτικές και αντιμετώπισης  καταστάσεων έκτακτης ανάγκης στον χώρο εργασίας
- Εργαστήρια και συνέδρια σχετικά με το θέμα της προστασίας των πολιτών
- Τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παρουσιάσεις από τις εθνικές αρχές πολιτικής προστασίας για τους τρόπους βελτίωσης της κοινότητας της ετοιμότητας για την αντιμετώπισης καταστάσεων  έκτακτης ανάγκης και καταστροφής. 
 Ο θεσμός της Πολιτικής Προστασίας έχει ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας καθώς οι σύγχρονες κοινωνίες εκτίθενται ολοένα και περισσότερο σε κάθε είδους κινδύνους –φυσικούς και τεχνολογικούς - λόγω της κλιματικής αλλαγής αλλά και της αστικής και βιομηχανικής ανάπτυξης. H Πολιτική Προστασία αποτελεί την «ομπρέλα» του κράτους για την προστασία του πολίτη και της διαφύλαξης των αγαθών, υλικών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, εγκαταστάσεων και μνημείων της χώρας, με στόχο την ελαχιστοποίηση των όποιων δυσμενών επιπτώσεων. Συνδέεται όχι μόνο με την αντιμετώπιση μιας καταστροφής, αλλά και με τον σχεδιασμό, την έγκαιρη πρόληψη, την πλήρη ετοιμότητα, την αποτελεσματική αντιμετώπιση και τη ταχεία αποκατάσταση σε περιπτώσεις φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών.


Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Το μυαλό μας είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε

Το σημαντικότερο, το πιο πολύτιμο πράγμα που διαθέτουμε είναι το μυαλό μας!
Καρδιά, ψυχή, πόδια, χέρια, συναισθήματα κλπ κλπ δεν λένε τίποτα μπροστά στην σημαντικότητα του μυαλού μας.
Γιατί μέσα εκεί, μέσα στο μυαλό μας, είναι που δημιουργούνται όλα! Εκεί μέσα δημιουργείται η προσωπική μας πραγματικότητα. Το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, το πως αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις, το πώς κατατάσουμε τους ανθρώπους, το αν είμαστε στα "κάτω ή στα πάνω μας", για όλα, όλα, όλα.... υπεύθυνο ειναι το μυαλό μας! Εάν το μυαλό μας δεν είναι υγιές, υπάρχει πρόβλημα. Και αν κάποιος αναρωτηθεί: τι πρόβλημα υπάρχει εάν κάποιος θέλει να φτιάξει την δική του πραγματικότητα, παίρνοντας πχ διάφορες ουσίες, θα απαντήσω ότι, προσωπικά, λυπάμαι, αλλά κατά βάθος δεν είναι δικό μου θέμα! Όταν όμως, δεν έχεις τον έλεγχο σε σένα, πώς ζητάς να έχεις τον έλεγχο στη ζωή σου;
Εάν δεν δίνεις την ευκαιρία στο πνεύμα σου να αναγνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό δεν είναι τελείως φυσικό να ψάχνεσαι διαρκώς; Και αυτό το διαρκές ψαχτήρι γεννά διαφορετικά συναισθήματα και πολλές πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις. Κι έτσι ξεκινά ο φαύλος κύκλος.....

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016