Δημοφιλείς αναρτήσεις

Τρίτη 28 Αυγούστου 2018

Άνθρωποι της διπλανής πόρτας....

Ήταν 40,50 ή 60. Είχε δουλειά που του επέτρεπε να ζει αξιοπρεπέστατα ή είχε δική του επιχείρηση, μη φανταστείς κάτι σπουδαίο, μια οικογενειακή "μπίζνα", με την οποία όμως μπόρεσε να μεγαλώσει τα παιδιά του και να πάρει κι ένα σπιτάκι. Μετά την κρίση όμως, η δουλειά λιγόστευε κάθε μέρα μέχρι που εξαφανίστηκε και εκείνος αφού πέρασε τα διάφορα στάδια της θλίψης - κατάθλιψης, έψαξε αλλού να βρει δουλειά. Γιατί η αξιοπρέπεια η ριμάδα, τον ακολουθούσε παντού και δεν μπορούσε να της ξεφύγει.... κάτι σαν την σκιά δηλαδή.
Και βρήκε. Οδηγός. Δεν έχει σημασία που, πώς και τι. Κουβαλούσε ανθρώπους και αποσκευές. Και ήταν χαρούμενος. Δεν τον πείραζει πολύ που το ωράριο ήταν .... ακαθόριστο. Δεν τον πείραζε πολύ που πολλές φορές κουτουλούσε από την νύστα. Δεν τον πείραζε πολύ που καμιά φορά η μέση του κήρυτε την δική της επανάσταση. Ηταν χαρούμενος. Γιατί μπορούσε, με καμιά ώρα υπερωρία, να πάρει ένα δώρο στην κυρά του ή στον εγγονό του. Μπορούσε να συνεχίσει να προσφέρει στα παιδιά του και κυρίως μπορούσε να προσφέρει στον εαυτό του. Μπορούσε να του προσφέρει ένα καινούριο πουκάμισο, ένα κουστούμι για να κλάψει μόνο από χαρά στην αποφοίτηση των παιδιών του και όχι από λύπη για τον εαυτό του.
Δεν βαρυγγομούσε καθόλου. Ήταν χαρούμενος. Ενα μόνο τον στεναχωρούσε. Στην δουλειά του έμαθε να βλέπει και να "διαβάζει" τους ανθρώπους. Ε, λοιπόν.... οι περισσότεροι νέοι δεν είχαν σκοπό να δουλέψουν. Αυτό που λέμε δουλειά όμως! Με ιδρώτα, με εννιάωρα και δεκάωρα, με σκύψιμο, με κουβάλημα. Όχι! δεν είχαν σκοπό να δουλέψουν. Τους αρκούσε το μικρό χαρτζιλίκι της μαμάς και του μπαμπά και η απραξία που συνοδεύεται με το κούνημα του κεφαλιού "δεν υπάρχουν δουλειές ρε μάγκα".........

Ήταν 40 ή 50. Χωρισμένη πρόσφατα. Τα παιδιά έμειναν μαζί της. Η ηλικία βλέπεις...... Οι σχέσεις γεμάτες εκδίκηση και χολή. Πολλές φορές λύγισε αλλά εκείνο το κουράγιο που, χωρίς να το ξέρεις, σε περιμένει στην επόμενη γωνία, δεν την άφηνε να πέσει. Η καρδιά της μόνο μάτωνε αλλά αυτή δεν μπορούσε να τη δει κανείς. Ευτυχώς γιατί οι περισσότεροι δεν θα άντεχαν μια ματωμένη καρδιά. Νόμιζε όταν θα ήταν λίγο πιο εύκολα. Όμως δεν ήταν. Οι ανάγκες πολλές, τα χρήματα τελείωναν πριν καν τις καλύψουν. Το γέλιο άρχισε να σώνεται κι αυτό σιγά σιγά και η αναζήτησή του είχε γίνει μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες. Δουλειές για γυναίκες σε αυτή την ηλικία.... λίγες... πολύ λίγες. Δούλεψε όπου μπορούσε να βρεί. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή, έτσι δεν λένε; Εκείνη το έκανε πράξη αυτό. Η μέση της σακατεύτηκε, τα πόδια της την πονούσαν. Ηταν κι αυτά τα δικαστήρια.... κάθε τρεις και λίγο... κι αυτά θέλουν λεφτά.... πολλά λεφτά. Κάποιος της πρότεινε, για λίγο να δουλέψει σε ένα χωράφι. Σκυμένη όλη μέρα, τα χέρια της θα μάτωναν και θα φουσκάλιαζαν. Ναι! θα το έκανε. Έπρεπε να το κάνει. Δεν είχε άλλη επιλογή. Έπρεπε να διατηρήσει την αξιοπρέπειά της. Και να προσπαθήσει να ταράξει όσο το δυνατό λιγότερο τα παιδιά της.....

Ήταν 30,40 ή 50. Κάποια στιγμή ξύπνησε. Από έναν ύπνο πολλών χρόνων. "Αιχμάλωτη" των δικών της φόβων και δεσμών, ήρθε η ώρα να τους αντιμετωπίσει. Και τότε βρέθηκε μόνη. Μόνη με τον εαυτό της. Και άξαφνα ανακάλυψε ότι ο εαυτός της δεν ήταν τελικά τόσο φοβισμένος όσο αυτή η ίδια. Και έτσι, τράβηξε μπροστά ακολουθώντας τον. Ό,τι ανοιγόταν μπροστά της ήταν πια νέες δυνατότητες όχι αιτία να τρέξει πίσω, στην ασφάλεια της "αιχμαλωσίας" της. Τρόμαζε πότε πότε. Δεν της ήταν εύκολο. Ήταν πολλά αυτά που έπρεπε να σκεφτεί. Τα υπαρξιακά προβλήματα του κάθε ανθρώπου, στην σκέψη της έπαιρναν τρομακτικές διαστάσεις και τα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας έρχονταν πολλές φορές να της δώσουν απανωτές σφαλιάρες. Όμως με τίποτα δεν γύριζε πίσω. Ακόμα και αν το "κλουβί" γίνονταν χρυσό, εκείνη προτιμούσε να είναι απέξω. Ελεύθερη. Κι ας την πόναγαν τα φτερά καθώς προσπαθούσε να πετάξει όλο και πιο ψηλά. Ο αέρας που φυσούσε το πρόσωπό της την μεθούσε και οι καινούριοι τόποι που έβλεπε από εκεί ψηλά την αποζημίωναν. Είχε κερδίζει την αξιοπρέπειά της, με πολύ κόπο και πολύ κλάμα. Από τώρα και στο εξής δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει πίσω.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου