Σήμερα αποφάσισα να γράψω ένα διήγημα.
Μόνο μέσα από αυτό θα καταφέρω να πω όλα αυτά που νοιώθω και κανένας δεν με ακούει.
Μόνο με αυτό ή μέσα από αυτό, θα καταφέρω να προχωρήσω πραγματικά μπροστά.
Το τεράστιο βήμα το έχω κάνει.
Χρειάζομαι να αφήσω όμως και την βρώμικη και σιχαμένη σκόνη πίσω. Αυτή που κάτω από τα παπούτσια μου έχει δημιουργήσει μια κρούστα.
Αυτή η σκόνη αραιά και που σηκώνεται και μου θολώνει τον αέρα. Γεμίζει τα πνεμόνια μου δηλητήριο και κάνει τα μάτια μου να δακρύζουν.
Όμως έχω μάθει. Δεν κάθομαι πια κάτω με τα χέρια μου να τυλίγουν το κεφάλι... Σηκώνομαι και προσπαθώ να υψώσω το κεφάλι μου πάνω από αυτήν καταραμμένη σκόνη.
Την μισώ όμως, την μισώ και την σιχαίνομαι...
Σήμερα αποφάσισα να γράψω ένα διήγημα....
Ξεκίνησα ήδη...
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Το διάβασα σε καταδυτικό φόρουμ και ανατρίχιασα. Ανατρίχιασα με την ανευθυνότητα, την έλλειψη παντελούς ευαισθησίας, την παντελής έλλεψη στ...
-
Για μας που μένουμε στην Αθήνα, η απόδραση και δράση προς τα κοντυνότερα ή μακρύτερα βουνά, είναι ανάγκη. Όμως καμιά φορά η "απόδραση...
-
Είναι συνήθεια παλιά κάθε τέτοια μέρα να κάνω σχέδια για την νέα χρονιά που έρχεται.Να κάνω σχέδια οχι έτσι γενικά και αόριστα, αλλά να κ...
-
Ήταν 40,50 ή 60. Είχε δουλειά που του επέτρεπε να ζει αξιοπρεπέστατα ή είχε δική του επιχείρηση, μη φανταστείς κάτι σπουδαίο, μια οικογενει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου