Σήμερα αποφάσισα να γράψω ένα διήγημα.
Μόνο μέσα από αυτό θα καταφέρω να πω όλα αυτά που νοιώθω και κανένας δεν με ακούει.
Μόνο με αυτό ή μέσα από αυτό, θα καταφέρω να προχωρήσω πραγματικά μπροστά.
Το τεράστιο βήμα το έχω κάνει.
Χρειάζομαι να αφήσω όμως και την βρώμικη και σιχαμένη σκόνη πίσω. Αυτή που κάτω από τα παπούτσια μου έχει δημιουργήσει μια κρούστα.
Αυτή η σκόνη αραιά και που σηκώνεται και μου θολώνει τον αέρα. Γεμίζει τα πνεμόνια μου δηλητήριο και κάνει τα μάτια μου να δακρύζουν.
Όμως έχω μάθει. Δεν κάθομαι πια κάτω με τα χέρια μου να τυλίγουν το κεφάλι... Σηκώνομαι και προσπαθώ να υψώσω το κεφάλι μου πάνω από αυτήν καταραμμένη σκόνη.
Την μισώ όμως, την μισώ και την σιχαίνομαι...
Σήμερα αποφάσισα να γράψω ένα διήγημα....
Ξεκίνησα ήδη...
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
-Μαμά είναι πολύ άσχημο αυτό που κάνεις. Επειδή έχεις την δύναμη δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, ούρλιαξε για μία ακόμη φορά ...
-
Θέλετε να μοιραστούμε λίγη από την "τσίχλα" που έχω βάλει στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες; «Ας μην έχει την αξίωση κανείς να συ...
-
Το διάβασα σε καταδυτικό φόρουμ και ανατρίχιασα. Ανατρίχιασα με την ανευθυνότητα, την έλλειψη παντελούς ευαισθησίας, την παντελής έλλεψη στ...
-
Σκέψεις απογεύματος Κυριακής: Ο εθελοντισμός είναι μια πράξη πραγματικά εμπνευσμένη. Όταν παλιότερα με ρωτούσαν: γιατί; γιατί αφιερώνεις τ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου