Σήμερα αποφάσισα να γράψω ένα διήγημα.
Μόνο μέσα από αυτό θα καταφέρω να πω όλα αυτά που νοιώθω και κανένας δεν με ακούει.
Μόνο με αυτό ή μέσα από αυτό, θα καταφέρω να προχωρήσω πραγματικά μπροστά.
Το τεράστιο βήμα το έχω κάνει.
Χρειάζομαι να αφήσω όμως και την βρώμικη και σιχαμένη σκόνη πίσω. Αυτή που κάτω από τα παπούτσια μου έχει δημιουργήσει μια κρούστα.
Αυτή η σκόνη αραιά και που σηκώνεται και μου θολώνει τον αέρα. Γεμίζει τα πνεμόνια μου δηλητήριο και κάνει τα μάτια μου να δακρύζουν.
Όμως έχω μάθει. Δεν κάθομαι πια κάτω με τα χέρια μου να τυλίγουν το κεφάλι... Σηκώνομαι και προσπαθώ να υψώσω το κεφάλι μου πάνω από αυτήν καταραμμένη σκόνη.
Την μισώ όμως, την μισώ και την σιχαίνομαι...
Σήμερα αποφάσισα να γράψω ένα διήγημα....
Ξεκίνησα ήδη...
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Για μας που μένουμε στην Αθήνα, η απόδραση και δράση προς τα κοντυνότερα ή μακρύτερα βουνά, είναι ανάγκη. Όμως καμιά φορά η "απόδραση&q...
-
Με 50€ .... 15ημερο στην τσέπη .... και αναδημοσιεύω: - Που ότι και να συμβεί, ο γαλάζιος ουρανός αλλάζει και αυτός ανάλογα με την διάθεσή...
-
Κατά την διάρκεια της σπηλαιολογικής μας επίσκεψης στην Σάμο, "εκδράμαμε" και στα Αρχαία Λατομεία. Στους Μυτιληνιούς. Οι είσοδοι τ...
-
Διανύουμε ήδη το 2011, το "Ευρωπαϊκό Έτος Εθελοντισμού". Δυστυχώς οι "ιστορικές συνθήκες" είναι τέτοιες που δεν συμπίπτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου