Συνειδητοποιημένη Φύση

"Πουτάνα συγχρονικότητα!" σκεφτόμουν εδώ και μέρες, αλλά χρόνο δεν έβρισκα (ή μήπως διάθεση;)να κάτσω να μεταφέρω τις σκέψεις στο χαρτί. Και λέω χρόνο ή διάθεση γιατί και τώρα χρόνο δεν έχω αλλά με το πρωινό καφέ, προτίμησα να κάτσω να γράψω δυο λόγια παρά να πέσω με τα μούτρα πάλι στη δουλειά. Νομίζω τελικά, οτι η διάθεση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Χθες ήταν μια πολύ ηλίθια ημέρα, γιατί παρότι κάποια ωραία πράγματα έγιναν, γενικά οι καταστάσεις και οι αποφάσεις άλλων, παρέπαιαν την δική μου μέρα δεξιά και αριστερά. Κι ενώ το έβλεπα το "συννεφάκι" να έρχεται, κι ενώ προσπαθούσα με στωικότητα να το αντιμετωπίσω, δεν κατάφερα να το ισοσταθμίσω, να το πολεμήσω με κάτι που ήθελα εγώ. Ενω χρόνο είχα ... δεν είχα διάθεση!!!!
"Πουτάνα συγχρονικότητα" ξεκίνησα να λέω και έχω λόγο που επαναλαμβάνω τα λόγια κάποιου φίλου.
Διαβάζω και σκέφτομαι περί ελευθερίας και καμιά φορά σκέφτομαι και την δική μου ελευθερία. Και εκεί λοιπόν, την δεδομένη χρονική στιγμή έρχεται ο μπαμπάς μου, ξανά, μετά από πολλά χρόνια, να με βάλει σε δοκιμασία. Σε σχέση με την ελευθερία μου εννοώ.
"Είναι λάθος το ότι συνεχώς είσαι κάπου αλλού εκτός από το σπίτι σου. Είναι λάθος που ασχολήσε με τον σύλλογο, που τρέχεις τόσα χρόνια γι' αυτόν, που ασχολήσε διαρκώς με τόσα πολλά πράγματα εκτός του σπιτιού σου...." "Είναι λάθος ακόμα και το ότι ταξιδεύεις τόσο συχνά γιατί;;;; ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ. ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΜΗΝΕΙΣ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ.
Φοβερό συμπέρασμα έβγαλε ο πατέρας!!!. Αν δεν μπορούσα να του αποδείξω το αντίθετο, θα έλεγα ότι είναι ένα φιλοσοφικά σωστό συμπέρασμα. Φεύγουμε γιατί θέλουμε να ξεφύγουμε... από το οτιδήποτε....
Φεύγουμε το Σαββατοκύριακο γιατί θέλουμε να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα της εβδομάδας, φεύγουμε γιατί θέλουμε να ξεφύγουμε από τον διευθυντή, την κίνηση, την βαβούρα, το σόι και όλα όσα κουβαλάει ο καθένας μας στην πλάτη του...
Φεύγουμε διακοπές γιατί θέλουμε να ξεφύγουμε από όλα και να ανανεώσουμε τις μπαταρίες μας. Με κανένα φευγιό όμως, με τίποτα από όλα αυτά δεν ξεφεύγουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Εγώ όμως μπαίνω στα έγκατα της γης. Ερχομαι αντιμέτωπη με την "μήτρα" της, με τις ιδιαιτερότητες της, τη δύναμη και την αδυναμία της. ΕΡΧΟΜΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ. Γιατί εκεί μέσα ένοιωσα ότι ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ. Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΦΥΣΗ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ.
Δεν ξεφεύγω λοιπόν, από τον εαυτό μου. Ισα ισα, το αντίθετο! Έρχομαι πιο κοντά με τον εαυτό μου. Και αυτό είναι ελευθερία μου.
Αυτά προς το παρόν. Ο πρωινός μισάωρος καφές φτάνει στο τέλος του κι εγώ πρέπει να γυρίσω στη δουλειά. Ναι, είναι μια μικρή φυλακή. Συμβατική όμως, κι έτσι αντέχεται.
Το Σαββατοκύριακο είναι κοντά. Θα ξεφύγω πάλι.