Περί ελευθερίας συνέχεια

Και συνεχίζω με τον Ασταβάκρα.
Πως είναι δυνατόν να μην είμαστε δυστυχισμένοι, όταν δεν είμαστε ελεύθεροι; Η ελευθερία δεν είναι μια ευδαιμονική κατάσταση φώτισης. Η ελευθερία υπάρχει οταν παύει κανείς να παρατηρεί τον εξωτερικό κόσμο και να αντιδρά. Αυτό είναι το πιο απλό και εύκολο βήμα για να προσεγγίσουμε την ελευθερία. Είναι επιλογή του καθενός είτε να φτάσει σε αυτήν την ελευθερία είτε να εγκαταλείψει την προσπάθεια.
Το να μην αντιδράμε δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι γινόμαστε παθητικοί. Ισως με μια πρώτη ανάγνωση αυτό να μπορουμε να διαβάσουμε. Όμως δεν είναι έτσι.
Σημαίνει να παρατηρούμε ολοκληρωτικά οτιδήποτε υπάρχει, έτσι ώστε να μπορούμε να παρατηρούμε και το τι συμβαίνει μέσα μας. Γι αυτό δεν υπάρχουν τεχνικές ή συνταγές (η τουλάχιστον δεν τις παραδέχομαι εγώ. Το θέμα είναι ότι αυτό πρέπει να είναι απόφασή μας κάθε στιγμή της ημέρας.
Ο Ασταβάκρα υποστηρίζει ότι αν σταματήσουμε να παρατηρούμε τον εξωτερικό κόσμο θα οδηγηθούμε προς την απελευθέρωση. Οταν πια θα είμαστε ελεύθεροι, η γνώμη των άλλων δεν θα έχει δύναμη επάνω μας. Και τότε, όταν δηλαδή θα είμαστε ελεύθεροι, θα μπορούμε να σκεφτούμε και την δική τους γνώμη. Γιατί ποιος μπορεί να σκεφτεί ελεύθερα ποια είναι η γνώμη κάποιου άλλου, όταν είναι σε κατάσταση αντίδρασης και άρα, ανελεύθερος;

Συνήθως στην καθημερινότητά μας, βρισκόμαστε σε μία κατάσταση συνεχούς αντίδρασης. Ας πως ένα δυο παραδείγματα για να μπορέσουμε να "επικοινωνήσουμε".. Οταν κάποιος μας επαινεί, λέει δυο καλά λόγια για μας, αισθανόμαστε αμήχανα. Μορφή αντίδρασης. Οταν κάποιος είναι εναντίον μας, εκφράζεται άσχημα για μας. Ενοχλουμαστε και ... αντιδρούμε. Μόνο μέσα από την ελευθερία μπορούμε να μαθουμε από τους άλλους ανθρώπους.
Ενα ωραίο παράδειγμα για το καταλάβουμε καλύτερα αυτό, είναι η ηλικία της εφηβείας. Επαναστατούν ενάντια στους γονείς τους. Γιατί χρειάζονται να ανακαλύψουν την δική τους την ταυτότητα. Να ελευθερωθούν. Να ανακαλύψουν και να κατακτήσουν τον δικο τους χώρο μέσα στον οποίο θα αποφασίζουν εκείνοι και όχι κάποιος άλλος. Για κάποιο διάστημα απορριπτουν οτιδήποτε έρχεται από τον έξω κόσμο. Όταν κατακτήσουν την ελευθερία τότε "ανοίγονται" και ακούν. Γιατί τότε μπορούν να ακούσουν.

Οταν τα δεσμά δεν υπάρχουν τότε μόνο είναι εφικτή η ύπαρξη της ελευθερίας και της ευδαιμονίας. Τότε υπάρχει η ελευθερία προκειμένου να επικοινωνήσουμε πραγματικά με τους άλλους και εκείνη τη στιγμή ο φανταστικός κόσμος παύει να υπάρχει.
Οταν η παρατήρηση γίνεται προς τα μέσα παύει να υπάρχει η ψευδαίσθηση του έξω κόσμου. Και όταν γίνει αυτό αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε, να νοιώθουμε την πραγματικότητα στις αληθινές της διαστάσεις.