ΛΙΓΗ ΠΟΙΗΣΗ... ΓΙΑΤΙ ΨΑΧΝΩ ΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΜΟΥ

Είναι Άνοιξη. Μου αρέσουν οι μεταβατικές εποχές. Όχι ότι υποτιμώ την άνοιξη ως εποχή, αυτούσια και αυτόνομη αλλά όπως και να το κάνουμε είναι η εποχή πριν το Καλοκαίρι. Για το Καλοκαίρι δεν τρελλαίνομαι αλλά η άνοιξη μου αρέσει. Μου αρέσουν τα χρώματα, τα λουλούδια, η έξαψη, η τάση που έχω να φεύγω, ο ήλιος που πραγματικά με χαϊδεύει, το πρωι που προσπαθώ να το σκάσω απο την δουλειά για να περπατήσω.
Νομίζω, λοιπόν, ότι αξίζει ένας ύμνος προς αυτήν. Από τον Έζρα Πάουντ.

Η ΑΝΟΙΞΗ

Η Κυδωνία Άνοιξη με την ακολουθία της,
μελίες και νύμφες των νερών,
βαδίζοντας κάτω από έναν βίαιο θρακιώτικο άνεμο,
παντού σ' αυτόν τον δασότοπο
απλώνει τις λαμπερές κορφές,
και οι κορμοί των αμπελιών
σκεπάζονται με νέες λαμπηδόνες
Κι άγρια επιθυμία
πέφτει σα μαύρη αστραπή.
Ω, ταραγμένη καρδιά,
μ' όλο που τα κλαδιά ξαναπαίρνουν ό,τι πέρυσι έχασαν,
αυτή, που εκινείτο εδώ μες τα κυκλάμινα,
τώρα κινεί μόνο ένα επίμονο λεπτό φάντασμα.

και λόγω των ημερών....

Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ

Χάσαμε τον ομορφότερο σύντροφο απ' όλους
για τους παπάδες και το σταυρό;
Ναι, αγαπούσε τυς γερούς ανθρώπους,
τα καράβια και το ανοιχτό πέλαγο.
Σαν ήρθαν με πλήθος να πάρουν τον Άνθρωπό μας
να 'βλεπες το χαμόγελό του πόσο ήταν καλό
"Πρώτα αφήστε αυτούς να φύγουν!" είπε ο Όμορφος Σύντροφός μας,
"Αλλοιώς θα ' σαι καταραμμένος" λέει αυτός.
Ναι, μας έδιωξε μέσα απ' τις σταυρωτές ψηλές λόγχες
κι η περιφρόνηση του γέλιου του ακούστηκε όλη,
"Γιατί δε με πιάσατε", λέει αυτός,
"όταν περιδιάβαζα μόνος μέσα στην πόλη;"
Ώ ήπιαμε στην Υγειά του με το καλό κόκκινο κρασί
την τελευταία φορά που κάναμε παρέα
άλλ' άνθρωπος ανθρώπων ήταν αυτός,
δεν ήταν ο Όμορφος Σύντροφος έκτομος ιερέας.
Τον είδα να διώχνει εκατό ανθρώπους
με μια δέσμη σκοινιά, γιατί - μυστήριο-
τον υψηλό κι άγιο οίκο τον πήραν
για παζάρι τους και χρηματιστήριο.
Δε θα τον πετύχουν σε βιβλίο νομίζω
μολονότι το γράφουνε ελκυστικά
χαρτοπόντικας δεν ήταν ο Όμορφος Σύντροφος
μ' αγαπούσε την ανοιχτή θάλασσα.
Αν νομίζουν πως έχουν παγιδέψει τον Όμορφο Σύντροφό μας
είν' ανόητοι στον έσχατο βαθμό.
"Θα πάω στη γιορτή" είπε ο Όμορφος Σύντροφός μας,
"μ'όλο που πηγαίνω στην αγχόνη εγώ".
"Μ' είδατε να θεραπεύω τους κουτσούς και τους τυφλούς,
και ν' ανασταίνω τους νεκρούς" λέει αυτός.
¨Θα δείτε κάτι που τα ξεπερνάει όλα:
πως ένας γενναίος πεθαίνει στο σταυρό".
Γιός του Θεού ήταν ο Όμορφος Σύντροφος
που μας κάλεσε να γίνουμε αδέλφια μ' αυτόν.
Τον είδα να τρομάζει χίλιους άντρες.
Τον είδα πάνω στο σταυρό.
Δεν έβγαλε φωνή, όταν του βάζαν τα καρφιά
και το αίμα ανάβλυζε ζεστό,
τα λαγωνικά του κόκκινου ουρανού αλυχτούσαν
αλλά δεν έβγαλε καμια φωνή αυτός.
Τον είδα να τρομάζει χίλιους άντρες
στα υψώματα της Γαλιλαίας,
κλαψούριζαν καθώς έβγαινε ήρεμος ανάμεσά τους,
με τα μάτια του σαν το γαλάζιο της θάλασσας ωραία,
σαν τη θάλασσα που δεν ανέχεται ταξίδι,
με τους ανέμους που λυσσομανάν',
σαν τη θάλασσα που την τρόμαξε στη Γεννησαρέτ
με δυό λέξεις ειπωμένες ξαφνικά.
Κύριος των ανθρώπων ήταν ο Όμορφος Σύντροφος,
της θάλασσας σύντροφος και τ' ανέμου,
αν νομίζουν πως έχουν σκοτώσει τον Όμορφο Σύντροφό μας,
είναι ανόητοι αίωνια, καλέ μου.
Τον είδα να τρώει την κερήθρα
κι ας τον είχαν καρφώσει πριν μέρες στον σταυρό