Σκέψεις της Πέμπτης... ευτυχώς έρχεται το Σαββατοκύριακο!!!!

Σήμερα είμαι σκεπτική. Σκέφτομαι την ματαιότητα κάποιων "πραγμάτων", αν αξίζουν κάποια άλλα πράγματα ή κάποιοι άνθρωποι.

- Διάβασα σε ένα e-mail που μου έστειλαν για την Εφη Θώδη. Κατέληξε, λένε, στο ψυχιατρείο. Πριν λίγο καιρό την κορόϊδευα, δεν πίστευα αυτό που έβλεπα στην οθόνη της τηλεόρασής μου, όταν την βλέπω να κομπάζει για τον εαυτό της, μπροστά σε χιλιάδες θεατές που την κορόιδευαν το ίδιο με εμένα
- Κοιτούσα τον πρόσωπο κάποιων ανθρώπων και αναρωτιώμουν αν αξίζουν την προσοχή μου, την σκέψη μου, την αγάπη μου.
- Η κόρη μου, μου εκμηστηρεύτηκε ότι τσαντίζεται πολύ και αντιδρά πολύ άσχημα, όταν νοιώθει να "απειλείται" κάτι δικό της. Το οτιδήποτε. Τον χρόνο που της αφιερώνει ο δάσκαλός της δεν θέλει να το μοιράζεται αλλά ούτε καν,την ξένη γλώσσα που μαθαίνει.
Γύρισα λοιπόν και της είπα: " τίποτα δεν είναι δικό μας. Τίποτα. Ακόμα και το κορμί σου δεν ανήκει σε σένα. Νομίζεις ότι σου ανήκει. Αν όμως σου ανήκε θα μπορούσες να το κάνεις ότι θέλεις και όποτε θέλεις. Μα ανήκει στον "χρόνο". Αυτός θα στο "στερήσει" κάποια στιγμή. Δεν μπορούσα φυσικά, να της πω για την "ψυχή" και το "πνεύμα". Θα την ξενέρωνα εντελώς.

Τρία περιστατικά.
Τρία απανωτά σημερινά περιστατικά που "σημάδεψαν" την μέρα μου. Μου δημιούργησαν ερωτήματα και σκέψεις.
Η δύναμη των άλλων πάνω μας. Πάνω στη ζωή μας, στα θέλω μας, στις δυνατότητές μας αλλά και στις αδυναμίες μας.
Γιατί η αρνητική ενέργεια κάποιων μπορεί να κάνει εμάς επιρρεπείς σε ατυχήματα; Γιατί τονώντας οι άλλοι τον εγωισμό μας, τις ανύπαρκτες πολλές φορές ικανότητές μας, μπορεί να μας οδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή;
Ποιός και τι αξίζει γύρω μας; Τι και ποιός αξίζει μαι "δεύτερη ματιά μας;" Και τι σημαίνει αυτό;
Αφού τίποτε δεν είναι τελικά δικό μας......