Αναπολώ και δυσκολεύομαι να οραματιστώ το μέλλον...

Είμαι στο χώρο 15 χρόνια το λιγότερο.
Σύλλογοι, οργανώσεις, εθελοντική δουλειά. Ανταμοιβή αλλά και πικρία.
Καινούριοι φίλοι αλλά και άνθρωποι που απλά ήταν περαστικοί.

Πριν από οκτώ χρόνια, φτιάξαμε κάτι δικό μας. Ενα σύλλογο. Ήμασταν πια σε θέση να οργανώσουμε, να αναλάβουμε ευθύνες και κυρίως να μεταδώσουμε την νοοτροπία μας. Αυτό, τουλάχιστον, που εμείς θεωρούσαμε σωστό.

Αυτό και κάναμε. Το αγαπήσαμε. Το αγαπήσαμε πολύ. Θυσιάσαμε απίστευτο προσωπικό χρόνο. Απίστευτο χρόνο από τα παιδιά, τα αδέρφια, τους γονείς μας.
Η πορεία μας, μας μάθαινε κάθε μέρα νέα πράγματα! Κάναμε λάθη, όμως μαθαίναμε από αυτά.
Πολλές φορές λιγοψυχήσαμε. Φοβηθήκαμε το μέγεθος των δυσκολιών. Και είπαμε να τα παρατήσουμε. Και τότε έρχονταν ένα σημαδάκι από το "σύμπαν" (έτσι ονομάζαμε αυτό που ερχόταν από το πουθενά) και μας έλεγε να προχωρήσουμε. Οι δυσκολίες περνούσαν.
Μπορεί να έρχονταν νέες, όμως μαζί έφερναν και χαμόγελα. Χαρές, όμορφες εμπειρίες...

Αυτό που δεν υπολογίσαμε όμως, ήταν η ανθρώπινη φιλοδοξία η οποία κάποιες φορές φτάνει τα όρια της απληστίας.
Δεν υπολογίσαμε την καταστροφή που μπορούν οι άνθρωποι να σκορπίσουν στο πέρασμά τους. Ιδιαίτερα αυτοί που δεν δημιουργούν, γιατί δεν έχουν την παραμικρή ικανότητα να δημιουργήσουν. Κι έτσι περνούν την καταστροφή για δημιουργία και ... όποιον πάρει ο χάρος!!!
"Βρες την αδυναμία και λειώσε τον"!!!!! Σε αυτό υπακούουν και προχωρούν. Αυτό όμως είναι στα πλαίσια μιας πολεμικής κατάστασης όχι στα πλαίσια ενός συλλόγου που προάγει τον πολιτισμό, μέσα από την δουλειά του.
Σε μια κοινωνία που τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματά μας "βιάζονται" καθημερινά αλλά καλυμμένα πίσω από δημοκρατικές μάσκες, ένας εθελοντικός σύλλογος πρέπει να αποτελεί "νησίδα ελευθερίας και δημιουργικότητας". Όχι πεδίο βάναυσης εξόρμησης και εξαντλητικής αυστηρότητας.

Ο εθελοντισμός δεν έχει υλικά ανταλλάγματα. Παρόλα αυτά, εχει ηθικά. Εχει την ανταμοιβή της προσφοράς, την ενασχόλησης με αυτό που γουστάρει πραγματικά ο καθένας μας.

Γι αυτό και η προσφορά μπορεί να φτάσει το 100% των δυνατοτήτων μας. Αν σκεφτεί κανείς ότι στη δουλειά μας το ποσοστό αυτό είναι αρκετά χαμηλότερο, τότε καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι η εθελοντική μας δουλεια να γίνεται, με κανόνες μεν αλλά ευχάριστα δε...