Στον μπαμπά και τη μαμά.... αυτούς τους περίεργους τύπους.

- Καλημέρα! Πως είσαι σήμερα;
Η καθημερινή πρωινή τυπική αλλά και ουσιαστική επαφή μας.... Το ξεκίνημα που μας ενώνει...
- Καλά είμαι! Λίγο σκεπτική και λίγο προβληματισμένη.

Ενας συνηθισμένος καυγάς μεταξύ πατέρα - γιού, μπορεί να είναι πολύ αποκαλυπτικός.
Αποκαλυπτικός ως προς τις φάσεις ανεξαρτοποίησης του παιδιού αλλά και για το πώς έχει βιώσει, ενστερνιστεί, επεξεργαστεί και εξελίξει το "πρότυπο" μέσα του.
Αποκαλυπτικός όμως και για το πώς εύκολα, μπορεί να γίνει ανακόλουθος, ένας γονιός από αγάπη και το "πέραν ορίων" ενδιαφέρον. Μια συμβουλή προς τον Χ άγνωστο, γίνεται τελείως ανεφάρμοστη (το αστείο είναι το διάνθισμα με επιχειρήματα!!!) όταν απέναντί σου έχεις το ίδιο σου το παιδί.
Κάποια απόφαση που αν την άκουγες από τα χείλη άλλου γονιού θα τον χαρακτήριζες ως "υπερβολικό", η ίδια απόφαση ειπωμένη από τα χείλη του δικού σου παιδιού, φαντάζει ως η "πύλη της καταστροφής" ή το "χείλος πριν την άβυσσο!"
Δεν έχουν περάσει όμως δα και αιώνες που ίσως μια παρόμοια απόφαση είχες πάρει και εσύ. Και τότε θεωρούσες ότι είχες δίκιο και ότι ήξερες καλύτερα από τους δικούς σου γονείς και είχες την απαίτηση να σε στηρίξουν κι όλας. - Τι γονείς είναι αυτοί εάν δεν με στηρίζουν; έλεγες ή έστω σκεφτόσουν....

Και έχει έρθει η ώρα να κάνεις το ίδιο! Και είναι αλήθεια ότι είναι δύσκολο, τόσο δύσκολο!!!!
Δύσκολο να ξεφύγεις από τον "ρόλο". Δύσκολο να τα βάλεις με τον ίδιο σου τον εαυτό και να τον προσπεράσεις. Όχι να τον νικήσεις ή να τον υποτάξεις. Να τον προσπεράσεις! Να τον δεχτείς αλλά να απαλλαχτείς από τις άκαμπτες ιδέες του....
- Καλά είμαι! Λίγο σκεπτική και λίγο προβληματισμένη..............