Κυριακή 23 Μαϊου. Μια περιήγηση στην Βοιωτική γη ήταν ότι έπρεπε, για μας που μείναμε εντός, των τειχών της Αθήνας.
Εξάλλου ποτέ πριν, δεν μας είχε απογητεύσει.
Πρώτη στάση στην Χαιρώνεια. Το μεγαλειώδες πέτρινο άγαλμα πάντα μας "χαιρετούσε" όταν περνούσαμε απο μπροστά του αλλά ποτέ, πριν δεν είχαμε σταματήσει.
Επιβλητικό με ύψος 5,5 κατασκευάστηκε από τους Θηβαίους στη μνήμη των πεσόντων Ιερολοχιτών μετά την μάχη της Χαιρώνειας με τους Μακεδόνες του Φίλιππου.
Οι δε, πεσώντες στρατιώτες του Φιλίππου τάφηκαν σε ένα τύμβο στο Θούριο.
Το μουσείο της Χαιρώνειας παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον και αξίζει να το επισκεφθεί κανείς.
Ενας από τους σκοπούς μας ήταν να βρούμε το μικρό σπηλαιάκι πάνω στην ακρόπολη. Αν και ανεβήκαμε και τη διασχίσαμε μέχρι την άκρη, συναντήσαμε του κόσμου τα φίδια, αλλά σπήλαιο δεν βρήκαμε. Next time!!!. Το αρχαίο θεατράκι πάντως είναι αξιόλογο (αν και λίγο παράξενο) γιατί το κοίλο μέρος του είναι σκαλισμένο σε μονοκόματο βράχο του Πετραχού.
Ο ήλιος ήταν αρκετά βασανιστικός και έτσι το απέναντι όρος Ακόντιο, που θέλαμε να ψάξουμε, μάλλον έπρεπε να κάνει λίγη υπομονή, για μια άλλη μέρα.
Φύγαμε και κατευθυνθήκαμε προς Δαύλεια. Πληροφορίες που είχαμε, μιλούσαν για ένα ξωκλήσι μέσα σε ένα σπήλαιο, δίπλα στην μονή Ιερουσαλήμ. Αν και την μονή την είχαμε επισκεφθεί τον Αύγουστο, δεν γνωρίζαμε την ύπαρξη της Παναγιάς της Φανερωμένης.
Διάλειμμα για ουζάκι. Κάτω από τον τεράστιο πλάτανο στην πλατεία της Δαύλειας. Ομως είχαμε απώτερο σκοπό. Μια που πήραμε τα ξωκλήσια, αναζητούσαμε και αυτό του Αγίου Γεωργίου. Λίγοι το ήξεραν... Τελικά κάποιος βρεθηκε και μας καθοδήγησε.
Βρεθήκαμε στο νεκροταφείο της περιοχής και μέσα σε αυτό το νέο ξωκλήσι του Αγίου... Κάπου χαμένο μέσα στα κλαδιά είδαμε ένα κτίσμα. Βρε, λες; αναρωτηθήκαμε. Κι όμως: ναι.
Αυτό το εγκαταλειμμένο κτίσμα ήταν το μεταβυζαντινό ξωκλήσι. Υπό κατάρρευση οι πανέμορφες τοιχογραφίες του 18ου αιώνα, υπό κατάρρευση και η ιστορία μας...
Πίσω από το νεκροταφείο βρήκαμε και το οριζόντιο σπηλαιάκι (μάλλον παλιά κοίτη ποταμού).
Η "δόση" που πήραμε αρκετή για μία ημέρα. Με ενα μικρό περπάτημα - ψάξιμο - αναζήτηση στις ΒΑ πλαγιές του Ελικώνα, κοντά στην Αγία Τριάδα , έκλεισε η μέρα μας.
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Και συνεχίζω με τον Ασταβάκρα. Πως είναι δυνατόν να μην είμαστε δυστυχισμένοι, όταν δεν είμαστε ελεύθεροι; Η ελευθερία δεν είναι μια ευδαιμο...
-
Καλημέρα και δημιουργική εβδομάδα για όλους μας!. Την Κυριακή ανηφόρισα προς Δίρφυ μεριά. Η άνοιξη είναι καταπληκτική εποχή για περπάτημα στ...
-
Προσωπικές υποχρεώσεις με "κάθησαν" στην Αθήνα και συγκεκριμένα, με έστειλαν, στον Πειραιά. Μιλάω βέβαια για το προηγούμενο Σάββατ...
-
Κάποτε... πριν χρόνια πολλά, ζούσε ένα λιοντάρι. Τι πρωτότυπο θα μου πείτε... Συνεχίζω. Ζούσε λοιπόν, ένα λιοντάρι. Εκεί στα ψηλά (!!!) του ...
Ίσως και μιά βόλτα στα παλιά μεταλλεία της Ελευσίνος (πρόσβαση από τα 50 μέτρα πριν τα αντίστοιχα διόδια δεξιά στον παράδρομο) αξίζει τον κόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευσίνα? τι θυμήθηκα τώρα?
http://www.youtube.com/watch?v=bQ7sTXzIW4g
Συμφωνώ. Θέλεις να το κανονίσουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓυρνώντας σήμερα το απόγευμα από Λουτράκι (Στέρνα) πέρασα από το δρόμο των μεταλείων να θυμηθώ την περιοχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι σχετικά εύκολη η πρόσβαση, θα το κανονίσουμε