Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Μ.Σαββάτο!και ώρα 5:00 το απόγευμα. Είμαι στην κουζίνα μου μπροστά και φτιάχνω μαγειρίτσα.Οταν ήμουν μικρή, τέτοια μέρα, το σπίτι από το πρωί μύριζε μυρωδιές όμορφες. Μύριζε άνιθο, μάραθο και άλλα γαργαλιστικά. Η ετοιμασία της μαγειρίτσας ήταν σωστή ιεροτελεστία. Από το πρωί η μαμά μου δεν ασχολιόταν με τίποτε άλλο. Έπρεπε να καθαριστούν όλα τα αντεράκια, τα συκωτάκια, τα μαρουλάκια και όλα τα σε ....άκια.
Τις προηγούμενες μέρες μύριζε τσουρέκια, κουλουράκια. Και όλα αυτά ΔΕΝ έπρεπε να τα αγγίξουμε. Οι μυρωδιές έπρεπε να παραμείνουν μυδωδιές. Οι γεύσεις ήταν μόνο για το Μ. Σάββατο το βράδυ. Μετά την εκκλησία. Εκεί δίπλα στις αναμένες λαμπάδες και τα κόκκινα αυγά. Την λάτρευα την μαγειρίτσα της μαμά μου.
Κι εγώ σήμερα ετοιμάζω για την δική μου οικογένεια. Όμως, εγώ το ξέρω, δεν είναι το ίδιο. Εγώ τις προηγούμενες μέρες δούλευα και σήμερα το πρωί ανέβηκα στο όρος Μερέντα και έκανα μια σπηλιά. Και εχθές πήγα μια βόλτα στην Πεντέλη. Και δεν έφτιαξα τίποτα. Ούτε τσουρέκια, ούτε κουλουράκια, ούτε άλλα παραδοσιακά που μου έμαθαν η μαμά και η πεθερά μου. Ενοιωσα κάποια στιγμή ότι πρόδωσα την Παράδοση.
Στην πρώτη ή δευτέρα λυκείου είχα γράψει μια έκθεση για την κατάργηση της ίδιας της οικογένειας. Είχα πάρει βραβείο για την έκθεση αυτή, όχι φυσικά για τις ανατρεπτικές ιδέες αλλά για τον τρόπο που το έγραψα.
Τέλος πάντων ήταν μια καλή ευκαιρία να αναρωτηθώ τι είναι Παράδοση...
Είναι η κληρονομιά του παρελθόντος. Αυτό σημαίνει προσωπικό και ομαδικό παρελθόν. Ο καθένας από εμάς κουβαλάει μια παράδοση και όλοι μαζί σαν έθνος κουβαλάμε επίσης μια παράδοση. Οι παραδόσεις υπάρχουν. Μπορεί να ανήκουν στο παρελθόν και το παρελθόν να "κουβαλάει" μόνο νεκρά πράγματα όμως οι επιδράσεις υπάρχουν και σήμερα, άρα μιλάμε για ζωντανή κατάσταση. Το θέμα, λοιπόν, για μένα είναι η ενσωμάτωση.
Αντί να εχουμε να διαλέξουμε την παράδοση ή την εξέλιξη ας φροντίζουμε να τα παντρέψουμε. Ας φροντίζουμε να πηγαίνουμε μπροστά κουβαλώντας μέσα μας και όλα τα πίσω χωρίς αυτά να γίνονται τροχοπέδη.
Αυτά σκέφτομαι αυτήν την ώρα. Την ώρα που φτιάχνω την μαγειρίτσα και στο τραπέζι έχω ανοιχτό το lap top για να μπορώ να μοιράζομαι στις σκέψεις μου.
Αύριο θα σουβλίσουμε. Προσωπικά δεν το τρώω το κατσίκι ή το αρνί. Όμως αυτή η συνεύρεση της οικογένειας, το τσούγκρισμα των ποτηριών, τα "σούλτα φέρτα" των παιδιών, όλα αυτά μου αρέσουν.

Το τσούγκρισμα των αυγών είναι για μένα η νέα ζωή που γεννιέται. Η ζωή πάνω στο θάνατο. Ας μην ξεχνάμε ότι το αυγό σε όλες σχεδόν τις αρχαίες κοσμογονίες συμβόλιζε την γέννηση του σύμπαντος και της ζωής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σύμβολο των ορφικών Μυστηρίων πού ήταν ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από ένα “αυγό”, που συμβόλιζε τον κόσμο που περιβάλλεται από το Δημιουργικό πνεύμα. Στο επίπεδο της μύησης και της φιλοσοφίας, συμβόλιζε τον νεόφυτο που την στιγμή της μύησης έσπαγε το κέλυφος του αβγού και ένας καινούργιος πνευματικός άνθρωπος γεννιόταν.
Το σούβλισμα του αρνιού μπορεί να προέρχεται από την εβραϊκή παράδοση όμως μια άλλη επιστημονική άποψη σχετικά με την προέλευση της γιορτής του Πάσχα είναι πως τα περί του αμνού ανήκαν αρχικά σε ποιμενική γιορτή, που λάμβανε χώρα την πανσέληνο που ήταν πιο κοντά στην εαρινή ισημερία.
Επρόκειτο μάλλον για θυσία ενός αρνιού έτσι ώστε ο θεός των ποιμνίων (της γονιμότητας) να πάρει το μερίδιό του για να εξασφαλίσει τη γονιμότητα του ποιμνίου. Το αρνί τρωγόταν σε ένδειξη κοινωνίας με το θεό προστάτη.

Θα συνεχίσουμε με την παράδοση... Ας γυρίσω λίγο και στην μαγειρίτσα.