ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Ο ήλιος μάτωσε, έγινε κατακόκκινος
προδώθηκε και το αίμα της καρδιά του απλώθηκε παντού
Θα μας χαρίσει τις ζεστές του ηλιαχτίδες ξανά;
ή μας φοβάται και θα κρυφτεί για πάντα;

Πως θα μπορούσα να περιγράψω αυτήν την λέξη; Σαφώς δεν είμαι λεξικό ούτε γουστάρω να παίξω αυτόν τον ρόλο. Οποιον και να ρωτήσεις θα σου περιγράψει την λέξη προδοσία, με βάση τις δικές του εμπειρίες, αναμνήσεις, εικόνες.
Χρώματα, τραγούδια, ποιήματα ακόμα και έπη μπορούν και την έχουν απεικονίσει.
Όπως και να 'χει, η προδοσία πληγώνει. Χαράζει και τραυματίζει τον ψυχικό μας κόσμο, τα συναισθήματά μας, καμιά φορά το ίδιο μας το είναι. Νομίζετε ότι είναι υπερβολικό;
Όλοι έχουμε προδώσει και έχουμε προδωθεί. Τι έχουμε αποκομίσει από αυτό;
Πόνο! Μόνο πόνο!
Γιατί μας προδίδουν και κυρίως γιατί νοιώθουμε προδομένοι; Ποιοί μας προδίδουν και ποιανών η προδοσία μας πληγώνει περισσότερο;
Μας πληγώνουν και οι κυβερνήσεις αλλά δεν βάζουμε και τα κλάματα. Πέρα από ένα βρισίδι όποτε μας δίνεται η ευκαιρία, δεν μαραζώνουμε κι όλας. Μας πληγώνουν οι άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας. Οι άνθρωποι που έχουμε επενδύσει συναισθηματικά πάνω τους και κυρίως τους αισθανόμαστε "δεδομένους". Έτσι όταν εκείνοι δρουν ενάντια στην εμπιστοσύνη μας... αυτό είναι προδοσία!!! Μέσα στην ψυχή του αυτός που προδίδει, μπορεί να μην έχει συναίσθηση του τι κάνει. Το μυαλό δεν λειτουργεί και δεν βλέπει τίποτε άλλο παρά την ικανοποίηση των δικών του αναγκών. Ανθρώπινη αδυναμία που εμφανίζεται σε όλους. Σε όλους!!!!
Ίσως ίσως η προδοσία να είναι ένας μηχανισμός "αναπόφευκτος" των ανθρωπίνων σχέσεων. Μπορεί και ο προδομένος να "τραβά" την προδοσία για να μπορέσει να ανεξαρτοποιηθεί. Αν το σκεφτούμε λογικά, η ζωή δεν μας δίνει κανένα συμβόλαιο που να γράφει:"... χωρίς εμπόδια...χωρίς πόνο...χωρίς...χωρίς..." Δεν μας δίνει κανένα συμβόλαιο. Ίσως ίσως η προδοσία να είναι το μεγάλο τίμημα για την ανακάλυψη και ανάδειξη του δικού μας εαυτού.
Ισως ίσως.... οι σκέψεις οι λογικές όμως, ποτέ δεν απαλύνουν τον πόνο. Αυτόν που σε σκίζει, που σαν δηλητήριο σε ποτίζει και παρακαλάς κάτι, κάποιος να έρθει να σε γλυτώσει από αυτόν.

Σταματάω για λίγο για τους στίχους ενός ποίηματος.

Ο Καίσαρ Μήνας

Μην ψάχνεις για Αγάπη τον Ιούλιο,
είπε το πουλί
Κι ο Συνωμότης χάιδεψε την Προδοσία στα μαλλιά.
...........................................
..........................................

Καίσαρ ο μήνας της Προδοσίας.
Τα καράβια των διακοπών ταξιδεύουν στο Αιγαίο.
Αμπάρια γεμάτα με όνειρα μπαχαρικά και θλίψη βιταμινούχα.
Έτσι θυμάται το Καλοκαίρι το Χειμώνα και αυτός, το Καλοκαίρι
πάλι.
Μένουνε μόνοι η Άνοιξη και ο Φθινόπωρος, μα δεν μπορούν να
ζευγαρώσουν και ας το θέλουν τόσο.
Ανέραστο μεταξύ τους φράγμα, οι Μήνες.
Να λοιπόν η βόλτα στα ερείπια, παλάτια χαλασμένα ενός θεάτρου με
χλαμυδοντυμένες πέτρες.
Αδειάζουν τα πηγάδια
Απόψε - Ιούλιος - θα αρνηθώ την Πανσέληνο.
Γιατί;

Και τους στίχους από ένα τραγουδάκι. Δεν κατάφερα να το βρω ακόμα για να το ακούσουμε αλλά πιστεύω σύντομα να το βρω. Προς το παρόν διαβάστε τους στίχους. Είναι καταπληκτικοί!!! Γιατί η πιο όμορφη αυγή έρχεται μετά το πιο βαθύ σκοτάδι (βαθιά μέσα μου έτσι θέλω να πιστεύω...)

Στίχοι: Γιώργος Παπαποστόλου
Μουσική: Γιώργος Παπαποστόλου
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Πες μου ένα παραμύθι να κρατηθώ
Βρες μου ένα παραμύθι να το πιστέψω
Νιώθω τη ζωή να φεύγει χωρίς σκοπό
Κι ήρθε πάλι καλοκαίρι, πώς θα τ’ αντέξω

Μα δε μπορώ να καταλάβω τι έχω κάνει κι έχω φτάσει εδώ
Πώς έχω γίνει ένα κουβάρι και ικετεύω να ξεμπερδευτώ

Υπάρχει ένα φως μακριά
Το βλέπω, είναι πολύ μικρό
Υπάρχει ένα φως μακριά
Μου φτάνει για να προσπαθώ
Είναι η ζωή μου, μικρή μα δική μου
Τη θέλω πίσω ξανά άλλη μια φορά
Είναι η ζωή μου, μικρή μα δική μου
Τη θέλω πίσω ξανά άλλη μια φορά

Βρες μου ένα παραμύθι να ονειρευτώ
Πες μου ένα παραμύθι να ησυχάσω
Ήρθε η στιγμή για λίγο να κοιμηθώ
Όνειρα να δω μαζί σου και να ξεχάσω

Μα δε μπορώ να καταλάβω τι έχω κάνει κι έχω φτάσει εδώ
Πώς έχω γίνει ένα κουβάρι και ικετεύω να ξεμπερδευτώ

Υπάρχει ένα φως μακριά
Το βλέπω, είναι πολύ μικρό
Υπάρχει ένα φως μακριά
Μου φτάνει για να προσπαθώ
Είναι η ζωή μου, μικρή μα δική μου
Τη θέλω πίσω ξανά άλλη μια φορά
Είναι η ζωή μου, μικρή μα δική μου
Τη θέλω πίσω ξανά άλλη μια φορά