Η δύναμη της ζωής

Χθες το βράδυ, το λοιπόν, παρακολουθούσα στο χαζοκούτι ένα ντοκυμανταιρ. Το θέμα ήταν η δύναμη που μπορεί να κρύβει ένα νεογέννητο μωράκι. Την δύναμη που μπορεί να κρύβει θέλοντας να κρατηθεί στη ζωή. Θέλοντας δηλαδή να ζήσει.
Σε μια από τις περιπτώσεις, αναφερόταν σε ένα μικρό πλασματάκι το οποίο με το που γεννήθηκε εισέπνευσε ένα μικρόβιο το οποίο του μόλυνε κατ' ευθείαν τους μικρούς του πνεύμονες. Αέρας δεν μπορούσε να περάσει κι έτσι το παιδάκι δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Οι γιατροί φυσικά έκαναν ότι ηταν ανθρωπίνως δυνατό, αλλά το μικρό αυτό κορμάκι έδινε την δική του μάχη. Τα λευκά του αιμοσφαίρια προσπάθησαν να τα βάλουν με το επικίνδυνο μικρόβιο και το ανοσιοποιητικό του σύστημα, μπήκε αμέσως σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Το παιδάκι, το μικρό αυτό ανήμπορο πλασματάκι νίκησε.
Οι πνεύμονες καθάρισαν και τα κατάφερε να πάρει τις πολύτιμες ανάσες.
Σήμερα το απόγευμα επισκέφθηκα την μικρή μου ξαδέρφη, η οποία, έγινε πια μεγάλη ξαδέρφη και μάλιστα - ανήμερα της Λαμπρής - μανούλα. Την είδα ταλαιπωρημένη αλλά ζωντανή και ευτυχισμένη. Είδα το μικρό μωράκι, τόσο ανήμπορο αλλά και τόσο δυνατό συνάμα. Το χάιδεψα "αφήνοντας" όλες τις θετικές μου σκέψεις πάνω του. Κοίταξα το πρόσωπο πάλι της μητέρας του και μετά το πρόσωπο της γιαγιάς του. Και ένοιωσα την συνέχεια. Δεν την σκέφτηκα. Την ένοιωσα.
Για μένα, η λέξη "συνέχεια" έχει τεράστια δύναμη. Αν κοιτάξουμε γύρω μας, με τα μάτια της ψυχής μας, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή η συνέχεια υπάρχει παντού. Στην μικρή ορχιδέα που θαύμαζα πριν λίγες μέρες, στους μικρούς γυρίνους που συναντώ στα φαράγγια, στην μικρούλα που γεννήθηκε πριν λίγες ώρες.
Σκέφτηκα πάλι την δύναμη της ζωής. Ότι και να γίνεται, η ζωή πάντα, μα πάντα, βρίσκει τρόπο να δείχνει την δύναμή της. Και ο θάνατος το ίδιο. Μα ο θάνατος είναι ένα μικρό πέρασμα προς την ζωή πάλι.
Η ζωή! η ζωή! Όχι εμείς οι άνθρωποι ή τα λουλούδια ή τα ζωάκια αλλά η Ζωή. Η Εξέλιξη και η Συνέχεια.

και για το τέλος ένα τραγουδάκι που δεν έχει καμιά σχέση με το κείμενο αλλά είναι ένα ψιλοάγνωστο τραγουδάκι του αγαπημένου μου Βασίλη. Τα πουλιά της αγάπης. Ακόμα και το κείμενο να μην διαβάσετε, είμαι σίγουρη ότι δεν θα αντισταθείται στον πειρασμό και το ακούσετε.