Σήμερα δεν έχω καθόλου κέφια. Είναι μια θλιβερή μέρα για μένα. Πριν καιρό θα έλεγα "απογοητευτική". Όμως όχι πια. Δεν υπάρχει απογοήτευση, υπάρχει "μάθημα". Μαθαίνω και προχωρώ ή μαθαίνω και δεν προχωρώ.
Δεν ξέρω τι να διαλέξω ακόμα. Προς το παρόν μαθαίνω. Η μέρα όμως είναι θλιβερή και εγώ αισθάνομαι θλιμμένη και αυτό το δικαίωμα το δίνω στον εαυτό μου. Όπως το να ακούσει μουσική αυτή τη μέρα. Παρέα καλή δεν είμαι αλλά όποιος θέλει κάθεται μαζί μου, σε μια μαξιλάρα, ανάβουμε και αρωματικά στικς, παίρνουμε και από ένα ποτήρι κρασί και ακούμε μουσική
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Σπηλιά του Σαφτουλή ή Σπήλαιο Πιτσών । Το १९३४ ανακαλύφθηκε τυχαία από βοσκούς - όπως τα περισσότερα εξάλλου - της περιοχής । Εγιναν αρχα... -
Σκέψεις απογεύματος Κυριακής: Ο εθελοντισμός είναι μια πράξη πραγματικά εμπνευσμένη. Όταν παλιότερα με ρωτούσαν: γιατί; γιατί αφιερώνεις τ...
-
Σήμερα ξαναζύμωσα ψωμί. Και ανακάλυψα μια κατάσταση zen μέσα σε αυτήν την διαδικασία. Αυτήν την αίθηση την έχω σπάνια ακόμα κι όταν ασχολούμ...
-
Ήταν Σάββατο 24 Οκτωβρίου. Το πρωινό ξεκίνησε βροχερό όπως άλλωστε μας είχε ενημερώσει η μετεωρολογική υπηρεσία. Ακραία καιρικά φαινόμενα, ...
Κατερινάκι, ένα από τα τραγούδια που πολύ αγαπώ ταιριάζει νομίζω ιδιαίτερα με τη διάθεσή σου:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=8ggKW_C5Up8
Ελληνική μετάφραση:
Φεύγουν τα όνειρα πετάνε,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά,
που κάποιοι τα παραφυλάνε,
πυροβολούν και λύνουν τα σκυλιά.
Εισ' ένα αστέρι στο σκοτάδι
πολύ αχνό στον ουρανό,
χαμένο μου όνειρο και χάδι,
που εσκόρπισες σαν τον καπνό.
Η καταιγίδα θα τσακίσει το κατάρτι,
ένας αγέρας θα φυσήξει δυνατός,
θα σε θυμάμαι καθιστό στο σκαλοπάτι,
να μου γελάς και να λούζεσαι στο φως.
Πώς θα μπορέσω να κρατήσω χαρακτήρα
και να γυρίσω το κεφάλι και να πω
στη μοίρα μου που με μισεί
πως ήσουν όνειρο κι εσύ,
που 'σαι η ζωή μου η μισή
κι έχεις χαθεί.
Σ' ευχαριστώ. Το προσθέτω λοιπόν, στην μικρή μας παρεούλα
ΑπάντησηΔιαγραφή