Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Λίγο καθυστερημένα βέβαια, μια και το "τείχος του Βερολίνου έπεσε" αλλά τώρα έπεσε στα χέρια μου ο Καβάφης. Αξίζει τον κόπο έστω κ...
-
Αυτό μου έστειλαν με e - mail. Το ενστερνίζομαι πλήρως και επαυξάνω κιόλας. Ως μητέρα, ως γυναίκα , ως άνθρωπος..... " Κάθησα, που λες,...
-
Διαβάζω: "Η επιθυμία για ευτυχία αποτελεί κινητήρια δύναμη πίσω από οτιδήποτε κάνουμε. Ακόμα και το μικρότερο έμβιο ον προσπαθεί να απ...
-
Σήμερα αποφάσισα να γράψω ένα διήγημα. Μόνο μέσα από αυτό θα καταφέρω να πω όλα αυτά που νοιώθω και κανένας δεν με ακούει. Μόνο με αυτό ή μέ...
Παρασκευή 24 Απριλίου 2009
Και οι στίχοι όπως μου τους έστειλε ένα φιλαράκι
Φεύγουν τα όνειρα πετάνε,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά,
που κάποιοι τα παραφυλάνε,
πυροβολούν και λύνουν τα σκυλιά.
Εισ' ένα αστέρι στο σκοτάδι
πολύ αχνό στον ουρανό,
χαμένο μου όνειρο και χάδι,
που εσκόρπισες σαν τον καπνό.
Η καταιγίδα θα τσακίσει το κατάρτι,
ένας αγέρας θα φυσήξει δυνατός,
θα σε θυμάμαι καθιστό στο σκαλοπάτι,
να μου γελάς και να λούζεσαι στο φως.
Πώς θα μπορέσω να κρατήσω χαρακτήρα
και να γυρίσω το κεφάλι και να πω
στη μοίρα μου που με μισεί
πως ήσουν όνειρο κι εσύ,
που 'σαι η ζωή μου η μισή
κι έχεις χαθεί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου