Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούσαμε να ανέβουμε την κορυφή της Μεγάλης Ζήρειας. Δεν τα καταφέρναμε. Όσο μεράκι και διάθεση κι αν είχαμε, κάθε...
-
Την Κυριακή το απόγευμα παρακολούθησα ένα πολύ ενδιαφέρον σεμινάριο. Ή καλύτερα ένα αφιρωμα στις εναλλακτικές θεραπείες. Ενα πανόραμα εναλλα...
-
Είναι συνήθεια παλιά κάθε τέτοια μέρα να κάνω σχέδια για την νέα χρονιά που έρχεται.Να κάνω σχέδια οχι έτσι γενικά και αόριστα, αλλά να κ...
-
Τι είναι αλήθεια ευτυχία; Άστο!! Ερώτηση κοινή και συνηθισμένη. Ας την φτιάξω καλύτερα.... Πως θα γίνω εγώ ευτυχισμένη; Χα! Εκεί δεν είναι η...
Παρασκευή 24 Απριλίου 2009
Και οι στίχοι όπως μου τους έστειλε ένα φιλαράκι
Φεύγουν τα όνειρα πετάνε,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά,
που κάποιοι τα παραφυλάνε,
πυροβολούν και λύνουν τα σκυλιά.
Εισ' ένα αστέρι στο σκοτάδι
πολύ αχνό στον ουρανό,
χαμένο μου όνειρο και χάδι,
που εσκόρπισες σαν τον καπνό.
Η καταιγίδα θα τσακίσει το κατάρτι,
ένας αγέρας θα φυσήξει δυνατός,
θα σε θυμάμαι καθιστό στο σκαλοπάτι,
να μου γελάς και να λούζεσαι στο φως.
Πώς θα μπορέσω να κρατήσω χαρακτήρα
και να γυρίσω το κεφάλι και να πω
στη μοίρα μου που με μισεί
πως ήσουν όνειρο κι εσύ,
που 'σαι η ζωή μου η μισή
κι έχεις χαθεί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου