Τι ονομάζουμε φιλοδοξία;
Ετοιμολογικά όλοι μπορούμε να το αντιληφθούμε. Εννοιολογικά όμως καταλαβαίνουμε;
Κυνηγάω την δόξα; Θέλω να τολμώ να πραγματοποιώ τα όνειρά μου; Έχω στόχους και καμιά φορά, υψηλούς;
Ή ολοκληρη η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από την ανάγκη μου να θριαμβεύσω;
Η ανάγκη για αναγνώριση υπάρχει σε όλους μας. Δεν υπάρχει φυσιολογικός άνθρωπος να μην αποζητάει - έστω και μέσα του - να τον αναγνωρίσουν, να τον παραδεχθούν οι άλλοι.
Νομίζω όμως, ότι, όταν αυτή η ανάγκη γίνει επιτακτική και κυρίαρχη, έχουμε περάσει από την φιλοδοξία στην ματαιοδοξία.
Ποτέ δεν πρέπει να στερούμε από τον εαυτό μας την πιθανότητα για κάτι καλύτερο. Καλύτερο για την καθημερινότητά μας, το καλύτερο για τις σχέσεις μας, το καλύτερο για τα παιδιά μας, το καλύτερο για την δουλειά μας, για την διασκέδασή μας, για ολόκληρη την ζωή μας εν τέλει....
Όμως ας μην κοροϊδευόμαστε και ονομάζουμε και την ματαιοδοξία σαν φιλοδοξία. Σωστό είναι το κλασικό: χωρίς την φιλοδοξία δεν θα "κατακτούσαμε" άλλους πλανήτες. Οτι και αν σημαίνει αυτή τη κατάκτηση. Σωστό αλλά πόσο σωστό;
Για μένα, το μέτρο σύγκρισης είναι, κατά πόσο γινόμαστε έμπνευση για τους άλλους. Δηλαδή κατά πόσο φιλοδοξούμε κάτι, σε σχέση με τους άλλους ή κάνουμε κάτι κινούμενοι από πολύ προσωπικά κίνητρα.
Η φιλοδοξία με την αλαζονεία είναι σύμμαχοι που όμως, όταν συμμαχήσουν γίνονται επικίνδυνοι σύμμαχοι. Τελικά η ματαιοδοξία είναι τρελή δέσμευση! Κάθε ίχνος ελευθερίας, εξέλιξης χάνεται πίσω από το παραπέτασμα του "τι βλέπουν οι άλλοι σε μένα". Σε τελευταία ανάλυση χάνεις την επαφή με την πραγματικότητα, ασχολήσαι με το image, την εικόνα, το περιτύλιγμα και γίνεσαι ένας σκλάβος. Σκλάβος της ίδιας σου την ύπαρξης. Δεν είναι τρομερό;
Και κάτι που διάβασα: Η φιλοδοξία κυριεύει πιο εύκολα τις μικρές ψυχές παρά τις μεγάλες, όπως η φωτιά απλώνεται στο άχυρο και όχι στις πέτρες, στα καλύβια και όχι στα παλάτια.
Ίσως το συνεχίσω το θέμα....
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Λίγο καθυστερημένα βέβαια, μια και το "τείχος του Βερολίνου έπεσε" αλλά τώρα έπεσε στα χέρια μου ο Καβάφης. Αξίζει τον κόπο έστω κ...
-
Αυτό μου έστειλαν με e - mail. Το ενστερνίζομαι πλήρως και επαυξάνω κιόλας. Ως μητέρα, ως γυναίκα , ως άνθρωπος..... " Κάθησα, που λες,...
-
Διαβάζω: "Η επιθυμία για ευτυχία αποτελεί κινητήρια δύναμη πίσω από οτιδήποτε κάνουμε. Ακόμα και το μικρότερο έμβιο ον προσπαθεί να απ...
-
Σήμερα αποφάσισα να γράψω ένα διήγημα. Μόνο μέσα από αυτό θα καταφέρω να πω όλα αυτά που νοιώθω και κανένας δεν με ακούει. Μόνο με αυτό ή μέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου