Χαίρομαι που λίγα χρονάκια τώρα, αποθηκεύω στον υπολογιστή μου φωτογραφίες από λουλούδια. Οι περισσότεροι με πειράζουν... "πάλι λουλούδια φωτογραφίζεις;;;"
Ακούγοντας λοιπόν άλλο ένα κομμάτι από το Rythm of the dance απόλαυσα τα λουλούδια μου. Θαύμασα τα χρώματά τους και αισθάνθηκα ευτυχισμένη που τα πρόσεξα. Πόσοι πέρασαν από δίπλα τους και δεύτερη ματιά δεν τους έριξαν..... όπως με τα μικρά όμορφα πράγματα στη ζωή μας. Πόσα μικρά καθημερινά όμορφα μας συμβαίνουν και τα αγνοούμαι νομίζοντας ότι μόνο τα μεγάλα αξίζουν;;;;;
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Και συνεχίζω με τον Ασταβάκρα. Πως είναι δυνατόν να μην είμαστε δυστυχισμένοι, όταν δεν είμαστε ελεύθεροι; Η ελευθερία δεν είναι μια ευδαιμο...
-
Καλημέρα και δημιουργική εβδομάδα για όλους μας!. Την Κυριακή ανηφόρισα προς Δίρφυ μεριά. Η άνοιξη είναι καταπληκτική εποχή για περπάτημα στ...
-
Προσωπικές υποχρεώσεις με "κάθησαν" στην Αθήνα και συγκεκριμένα, με έστειλαν, στον Πειραιά. Μιλάω βέβαια για το προηγούμενο Σάββατ...
-
Κάποτε... πριν χρόνια πολλά, ζούσε ένα λιοντάρι. Τι πρωτότυπο θα μου πείτε... Συνεχίζω. Ζούσε λοιπόν, ένα λιοντάρι. Εκεί στα ψηλά (!!!) του ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου