Τέλοιοι!!!!!! Ακουσα τους Εξόριστους από τα παλιά.... Εμεινα με το στόμα ανοιχτό. Χρειαζόμουν λίγη δόση από τα παλιά. Όλοι την χρειαζόμαστε ανα καιρούς.
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Και συνεχίζω με τον Ασταβάκρα. Πως είναι δυνατόν να μην είμαστε δυστυχισμένοι, όταν δεν είμαστε ελεύθεροι; Η ελευθερία δεν είναι μια ευδαιμο...
-
Καλημέρα και δημιουργική εβδομάδα για όλους μας!. Την Κυριακή ανηφόρισα προς Δίρφυ μεριά. Η άνοιξη είναι καταπληκτική εποχή για περπάτημα στ...
-
Προσωπικές υποχρεώσεις με "κάθησαν" στην Αθήνα και συγκεκριμένα, με έστειλαν, στον Πειραιά. Μιλάω βέβαια για το προηγούμενο Σάββατ...
-
Κάποτε... πριν χρόνια πολλά, ζούσε ένα λιοντάρι. Τι πρωτότυπο θα μου πείτε... Συνεχίζω. Ζούσε λοιπόν, ένα λιοντάρι. Εκεί στα ψηλά (!!!) του ...
Κι επειδή μερικές φορές οι στίχοι λένε πάααρα πολλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔόξα και τιμή
Κρίση θεϊκή όρισε να 'ρθει πριν καταστροφή να μας βρει
Γίγαντα παιδί γιος κατακτητή και σαν νικητής να σταθεί
Λέγαν οι παλιοί σα στο κάστρο μπει τούτη η λεβεντιά σταματά
Κάθε τι κακό που μας κυβερνά μέσα στους καιρούς πολεμά
Πάνω στ' άσπρο του άτι γυρνά μες στα μάτια του λάμπει η χαρά
Το μαχαίρι στα χέρια του υγρό απ' το αίμα που στάζει νωπό
Οι τιτάνες από ύπνο ξυπνούν στ' όνομά του κρασί για να πιουν
Σαν ημίθεο τον χαιρετά ο λαός που για νίκες διψά
Λόγος στα σπαθιά σίδερα φωτιά έγινε η αρχή τη νυχτιά
Χύθηκαν ψυχές μέσα στις σκιές λάφυρα φριχτά τα κορμιά
Ξέπλυνε η βροχή τη δικιά μας γη απ' τη συμφορά του ληστή
Δόξα και τιμή για τον νικητή μ' αίμα κέρδισε τη ζωή
Πάνω στ' άσπρο του...
Του θριάμβου φωνές αντηχούν όλοι θέλουν τον ήρωα να δουν
Λευτεριά και αλήθεια μαζί δέναν του Διγενή τη ψυχή
(To βίντεο είναι άθλιο φυσικά...)