Νάξος

Σας υποδέχομαι με αυτήν την φωτογραφία. Ιερό του Απόλλωνα, Πορτάρα. 21 Ιουνίου Θερινό Ηλιοστάσιο. Τίποτε άλλο... ή μάλλον όχι και τίποτε άλλο. Εχω πολλά να πω:

Θα ήθελα να προσεγγίσω διαφορετικά αυτό το "mini" ταξιδάκι στην Νάξο.
Ναι, είναι όμορφο νησί. Ναι, οι παραλίες του (τουλάχιστον Αγ. Αννα και Αγ. Προκόπη που πήγα εγώ) με την ψιλή άσπρη άμμο και τα κρύα νερά, είναι φανταστικές.
Ομως η Νάξος είναι κι άλλα. Αυτά τα άλλα εγώ δεν κατάφερα να τα ανακαλύψω και να τα αποκαλύψω σε βάθος. Τι να σου κάνει ένα Σαββατοκύριακο;
Ενα βίντεο με φωτογραφίες από το όμορφο αυτό νησί των Κυκλάδων και συνεχίζω παρακάτω


Για παράδειγμα ο Απέραθος ή Απείρανθος. Είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά των Κυκλάδων. Με αναλλοίωτη την παραδοσιακή του όψη αλλά και τα απομεινάρια μιας έντονα εργατική ζωής. Ενα κομμάτι, σημαντικό κομμάτι, της βιομηχανικής ανάπτυξης της χώρας μας. Χωριό αναδυόμενο κατ' ευθείαν από το παρελθόν, προχωράει προς το αβέβαιό του μέλλον. Με λίγο άρωμα εγκατάλειψης, είναι αλήθεια.
Κάποτε έσφυζε από εργατική ζωή. Από εδώ έβγαινε η σμύριδα, ενα από τα πιο αξιόλογα προϊόντα της Ελλάδος. Παγκόσμια γνωστό χρησιμοποιείται ως αποξεστικόκαι λειαντικό για μέταλλα, κράματα, γυαλί, ξύλο, ορυκτά και πετρώματα, αμμοβολή και καθαριστικό ρυζιού. Τα κύρια συστατικά του είναι το κορούνδιο, ο μαγνητίτης, ο αιματίτης κα.
Οι σμυριδεργάτες προσπαθούσαν να φτάσουν το σμυρίγλι ανάμεσα στα μάρμαρα.
Παλαιότερα άνοιγαν τα ορυχεία με δυναμιτη (φουρνέλο) τελευταία με κομπρεσέρ. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν ήταν το: ματζακούπι, το καλέμι, ο λύχνος το κουτάλι κα. Στα ορυχεία έδιναν ονόματα: Τζουμαγιά, Σπηλιά, Στραβολαγκάδα, Σαραντούρο Αρμάδες ...

Αξίζει να θαυμάσει κανείς το μνημειακό τεχνικό έργο του εναέριου που πρωτολειτούργησε το 1930 για να μεταφέρει το σμυρίγλι από τα ορυχεία στην Μουτσούνα που στη συνέχεια φορτώνονταν στα καράβια. Σήμερα ακινητοποιημένος, θλιβερός στέλνει μυνήματα. Μυνήματα ιστορίας αλλά και εγκατάλειψης της σημερινής ηγεσίας της χώρας.
Ενα δίκτυο που αποτελείτο από 72 πυλώνες, βαγονέτα, εγκαταστάσεις φόρτωσης, μηχανοστάσια, αποθήκες υλικού κτλ. Λειτούργησε μέχρι το 1978.
Ενα τραγουδάκι για το σμυρίγλι διαβάσαμε στο γεωλογικό μουσείο:
Εξι φράγκα το βαγόνι
κι ούτε κεινα δεν τα δώνει

Εξι δραχμές και βερεσέ
κι ολιμερής να βρεχεσαι

Να το δω μανία που 'χα
με τ' ασμυριγλιού τα ρούχα

Και πο-ν-ήμουν κουβαδάκι
να περνώ στου Καρκαλάκη

Είν' οι λεβέντες του χωριού
στη φόρτωση του παποριού

Με του βαποριού τα ρούχα
να το δω μανία που χα

Στου Κακορυακου τη σπηλιά
θα φτέψω μια τριανταφυλλιά.


Ενα άλλο σημείο στάσης είναι το Επιτόπιο Αρχαιολογικό Μουσείο στην Μητρόπολη των Ορθοδόξων.
Στην πλατεία και σε υπόγειο χώρο 400 τμ περίπου είδαμε τα ευρήματα από τις ανασκαφές του '80, τα οποία αποφασίστηκε να παραμείνουν στην θέση τους καινα εκτεθούν έτσι.
Από την Μυκηναϊκή εποχή διατηρείται σε καλή κατασταση τμήμα του τείχους της πόλης. Κατά την Γεωμετρική εποχή ο χώρος άλλαξε και έγινε λατρευτικός. Δημιουργήθηκε έτσι χωμάτινος τύμβος που σκέπασε τάφους σημαντικών Ναξίων. Εκεί διαβάσαμε και το καταπληκτικό:
"Οταν έφευγαν από τα νεκροταφεία οι αρχαίοι έριχναν στην είσοδο μια πέτρα πίσω τους. (λαϊκή έκφραση: έριξε πέτρα πίσω του) Έτσι σχηματίζονται σωροί λίθων που ονομάζονταν έρμακες. Ενας τέτοιοςμεγάλος έρμαξ σχηματίσθηκε στην πρόσβαση του νεκροταφείου που εγκαταστάθηκε μέσα στα μυκηναϊκά ερείπια."