Μια και εκεί κάναμε μια στάση μιάμισης περίπου μέρας πριν πάρουμε το καράβι για την πόλη - παραμύθι.
Αίγιο- Παναγιά η Τρυπητή
Σύμφωνα με τον μύθο, η ιερή αίγα που ανέθρεψε τον Δία με το γάλα της, ζούσε εδώ και όχι στην Κρήτη, ή σε άλλες περιοχές που διεκδικούν αυτό το προνόμιο. Ο Παυσανίας μάλιστα, μας πληροφορεί ότι στην πόλη, μεταξύ άλλων αγαλμάτων, υπήρχε και ένα χάλκινο άγαλμα που παρίστανε τον Δία σε παιδική ηλικία. Τη βεβαιότητα των κατοίκων του Αιγίου γι'αυτήν την μυθολογική αναφορά πιστοποιούν και αρχαία νομίσματα της περιοχής που απεικονίζουν τον Δία να τρέφεται από μια κατσίκα ή φέρουν την επιγραφή "Αιγέων Παις" να αναπαριστούν τον ολύμπιο θεό σε νεαρή ηλικία.
Κατευθυνθήκαμε αμέσως προς την Παναγιά την Τρυπητή. Οι σπηλαιοεκκλησίες είναι ένα από τα φωτογραφικά ενδιαφέροντά μου. Χτισμένη μέσα στο βράχο, από έναν ναυτικό που βρήκε την εικόνα της Παναγίας εκεί. Σήμερα υψώνεται μια μεγάλη εκκλησία που όμως έχει ένα εξαιρετικό ξυλόγλυπτο διάκοσμο και στο εσωτερικό της διακρίνεται η οροφή του σπηλαίου.
Μετά την Παναγιά την Τρυπητή μια βόλτα στον μεγαλόπρεπο Αγιο Ανδρέα. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια.Σήμερα μεγαλόπρεπος, αλλά στο νότιο άκρο του πάρκου, στη θέση του παλαιού ναού του Αγίου Ανδρέα, υπήρχε το ιερό της Δήμητρας με την μαντική πηγή, με αγάλματα της Δήμητρας, της Κόρης και της Γης. Εκεί θεωρείται ότι μαρτύρησε και ο Άγιος.Η σημερινή του μορφή αποτελει μεταγενέστερη διαμόρφωση υπόγειου σπηλαιώδους χώρου που φιλοξενούσε την πηγή της θεάς. Η πηγή από την οποία ανάβλυζε διαυγές νερό, γέμιζε ένα πηγάδι και λειτουργούσε και ως μαντείο. Η μαντική πηγή διαχωριζόταν με τοίχο από το ναό της Δήμητρας.
Το βράδυ μας αποφασίσαμε να το περάσουμε σε μια παραλία. Μια παραλία που είχαμε επισκεφθεί κάποια στιγμή στο μακρυνό παρελθόν. Δάσος Στροφυλιάς. Στροφυλιά ονομάζεται η κουκουναριά. Πρόκεται για το μεγαλύτερο παραθαλάσσιο δάσος της Ελλάδος, με έκταση 19.000 στρεμμάτων. Κουκουναριές, πεύκα και ήμερες βελανιδιές συνθέτουν ένα καταπληκτικό σκηνικό το οποίο αντικρίσαμε σούρουπο.
και το ξαναείδαμε μέρα.Αντικρύσαμε πρώτα τα κρινάκια στην παραλία, την παραλία και μετά το δάσος.
Η νέα μέρα έφερε και νέες εμπειρίες. Λασπόλουτρα στην Κυλλήνη. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ!!! Παλιά Ρωμαϊκά λουτρά, σύγχρονος τόπος συνάντησης, ανταλλαγή κουτσομπολιών, κοινωνική συναναστροφή ντυμένη με μαύρη λάσπη.
Στους αρχαίους χρόνους στην Κυλλήνη υπήρχε Ασκληπιείο και ονομαστό άγαλμα του Ερμή. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν κι αυτοί τα νερά για θεραπευτικούς σκοπούς. Σώζονται μάλιστα μέχρι σήμερα κάποια ερείπια των εγκαταστάσεών τους. Κατά τους νεότερους χρόνους σταμάτησαν τα λουτρά βασικά λόγω των ελών που έπνιξαν την περιοχή. Η λάσπη της Κυλλήνης θεωρείται κατάλληλη για ψύξεις, αρθριτικά, ρευματισμούς και εκζέματα.
Η μέρα έκλεισε με καφεδάκι και αγνάντεμα του ηλιοβασιλέματος από ψηλά. Τέλειο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου