Την Κυριακή το απόγευμα παρακολούθησα ένα πολύ ενδιαφέρον σεμινάριο. Ή καλύτερα ένα αφιρωμα στις εναλλακτικές θεραπείες. Ενα πανόραμα εναλλακτικών θεραπειών. Παρακολούθησα λοιπόν Ολιστική Θεραπευτική μάλαξη, Thai Yoga massage, Siatsu, Λεμφική μάλαξη και μία εναλλακτική μέθοδο αισθητικής προσώπου.
Δεν θα το παίξω έξυπνη, φυσικά, και δεν θα αρχίσω να αναφέρω τι είναι το καθένα. Υπάρχουν πολύ πιο ειδικοί και πολλές πληροφορίες που μπορούν να μας μυήσουν στο καθένα από αυτά.
Αναφέρω όμως τα παραπάνω γιατί θέλω να εκφράσω αυτό που εγώ βασικά, αποκόμισα. Τι κοινό είχαν όλες αυτές οι εναλλακτικές θεραπείες;
Αντιμετώπισαν τον ασθενή ολιστικά. Δηλαδή όχι μόνο ως σώμα αλλά και ως ψυχή και ως νου. Οι περισσότεροι πλέον, πιστεύουν ότι κάθε ψυχική ¨ασθένεια¨ το πιο πιθανό είναι να εχει και σωματικά επακόλουθα. Γι' αυτό και μιλάμε για "ψυχωσωματικά προβλήματα".
Ο θεραπευτής επιζητούσε πρώτα μια "γνωριμία" με το σώμα και τον ψυχικό κόσμο του ασθενούς. Γι' αυτό και οι πρώτες κινήσεις ήταν κινήσεις "δεκτικότητας και αποδοχής".
Το βασικό όμως, κονό, για μένα ήταν ένα: ότι όλες αυτές οι εναλλακτικές θεραπείες ικανοποιούσαν την βασική ανάγκη του ανθρώπου για επαφή. Η ανθρώπινη επαφή λοιπόν!!!. Την σκέψη μου αυτή, ήρθε να ενδυναμώσει η φωνή μιας μεγάλης κυρίας που είπε κατα την διάρκεια της παρουσίασης: Καλές είναι οι κρέμες, καλές και οι ασκήσεις. Τίποτα όμως δεν έχει σημασία, γιατί στις μέρες μας λειπει η ανθρώπινη επαφή. Να αγγίξω τον άλλον και να πάρω και να δώσω. Εχω πολύ ενέργεια να δώσω και θέλω να πάρω παράλληλα κι εγώ.
Συγκλονιστικό!!!!! Στις μετέπειτα σκέψεις μου βέβαια εγώ, κατέληξα ότι δεν είναι θέμα εποχής. Δεν σημαίνει ότι παλαιότερα αγγιζόντουσαν περισσότεροι οι άνθρωποι. Είναι θέμα "λαχείου", ανεξαρτήτου εποχής.
Η ανάγκη όμως παραμένει. Όλα τα πλάσματα αποζητούν το χάδι, το άγγιγμα, το χάιδεμα. Η έλλειψή του φέρνει την επιθετικότητα, την απομόνωση, την μοναξιά....
Πόσο πιό όμορφα αισθανόμαστε μετά από απλό χάιδεμα στο κεφάλι μας, ή στους ώμους!!!!;;; Πόσο πιο ουσιαστική γίνεται μια συζήτηση ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, όταν υπάρξει ένα άγγιγμα στο μάγουλο;
Ανθρώπινη επαφή! Αυτό το απλό, ήταν το βασικό, για μένα, από το σεμινάριο αυτό.
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Και συνεχίζω με τον Ασταβάκρα. Πως είναι δυνατόν να μην είμαστε δυστυχισμένοι, όταν δεν είμαστε ελεύθεροι; Η ελευθερία δεν είναι μια ευδαιμο...
-
Προσωπικές υποχρεώσεις με "κάθησαν" στην Αθήνα και συγκεκριμένα, με έστειλαν, στον Πειραιά. Μιλάω βέβαια για το προηγούμενο Σάββατ...
-
Καλημέρα και δημιουργική εβδομάδα για όλους μας!. Την Κυριακή ανηφόρισα προς Δίρφυ μεριά. Η άνοιξη είναι καταπληκτική εποχή για περπάτημα στ...
-
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ - ΔΙΗΜΕΡΟ ΑΠΟΚΡΙΑΣ ΣΤΟ ΚΟΡΩΠΙ ΣΑΒΒΑΤΟ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ Διήμερο Αποκριάς στο Κορωπί N.Π.Δ.Δ.-Σφηττός Σάββ...
"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σημασία που αποκτά η σωματική αυτή επαφή μητέρας-παιδιού για την κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη του τελευταίου, αποδείχτηκε αδιαφιλονίκητα με τα πειράματα του Χάρλοου, Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Ουισκόνσιν. Ο ερευνητής αυτός πειραματίστηκε με πιθήκους. Χρησιμοποίησε δύο συρμάτινα ομοιώματα μητέρας απ’ τα οποία ένα ήταν καλυμμένο με χοντρό, ζεστό ύφασμα για να δημιουργεί απαλή επαφή και το άλλο παρέμενε ακάλυπτο. Η θερμοκρασία διατηρήθηκε η ίδια και στις δύο μητέρες που κρατούσαν επίσης από ένα μπιμπερό για να μπορεί να θηλάζει το μικρό πιθηκάκι. Το πείραμα έδειξε ότι το παιδί προτιμούσε να θηλάζει απ’ τη μητέρα που πρόσφερε μαζί με το γάλα και απαλή σωματική επαφή. Στην περίπτωση που είχε γάλα μόνο το ακάλυπτο ομοίωμα το παιδί θήλαζε αναγκαστικά απ’ αυτό, μόλις όμως έπινε το γάλα ξάπλωνε στην αγκαλιά του απαλού ομοιώματος για να περάσει εκεί την ώρα του.
Όπως φαίνεται λοιπόν απ’ το πείραμα αυτό, το πρωταρχικό στοιχείο για την ανάπτυξη της σχέσης μητέρας-παιδιού δεν είναι η ικανοποίηση της βιολογικής ανάγκης, παροχής τροφής. Η ποιότητα της σωματικής επαφής έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Χαρακτηριστικές είναι επίσης οι αντιδράσεις του ζώου, όταν βρισκόταν μπροστά σε κίνδυνο. Ο Χάρλοου άφηνε στο δωμάτιο του μικρού πιθήκου ένα ξύλινο ομοίωμα σκορπιού που του προξενούσε μεγάλο φόβο. Το τρομαγμένο ζώο για να προστατευθεί έτρεχε και αγκάλιαζε το απαλό ομοίωμα, ακόμα και στην περίπτωση που είχε τροφή μόνο το άλλο.
..."
Και οπτικώς:
http://www.youtube.com/watch?v=fLrBrk9DXVk
Ελπίζω να βοήθησα.
Το παραπάνω κείμενο από εδώ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://alex.eled.duth.gr/epek/family/htm/11.htm
Κι ένα ακόμη:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=hsA5Sec6dAI&feature=related
Όλα αυτά με την βοήθεια του "ετερον ήμισυ" ... για να είμαστε τίμιοι
ΑπάντησηΔιαγραφή