ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ

Επειδή το Σαββατοκύριακο είναι αφιερωμένο στην "πραγματική ζωή", έχω αποφασίσει να προσπαθώ, τουλάχιστον, να μην μπαίνω στην "ζωή" του υπολογιστή.
Έτσι άφησα δύο μέρες που είναι ιδαιτέρως ενδιαφέρουσες, να περάσουν έτσι. Δεν πειράζει, ας είναι!
30 Οκτωβρίου, λοιπόν, 1885, γεννιέταιι ο Έζρα Πάουντ και στις 1 Νοεμβρίου 1972 πεθαίνει στην Βενετία σε ηλικία 87 ετών.
Γνώρισα τον Εζρα Πάουντ στα 20 μου, στα χρόνια της πρώτης νιότης μου- γιατί τώρα περνάω τη δεύτερη!!!!! Δεν τον κατάλαβα τότε, είναι αλήθεια. Με συνεπήρε όμως η διαφορετικότητά του, η ασυμβίβαστη προσωπικότητά του, η δύναμη της ψυχής του.
Ακόμα και σήμερα πρέπει να διαβάσω πολλές φορές το ίδιο πράγμα για να πω ότι το κατάλαβα- αν το πω;;;;!!!!!!!!!!
Ήταν μια ευκαιρία σήμερα να διαβάσω λίγο ξανά, τον Εζρα Πάουντ.
Από το 1912 έως το 1919 ήταν ανταποκριτής του περιοδικού "Ποίηση" που το άρχιζε τότε στο Σικάγο η Χάρριετ Μονρόε. Οταν του ζήτησε την συνεργασία του, της έστειλε ένα γράμμα: "... Δεν υπάρχει κανένα περιοδικό στην Αμερική που να μην είναι ύβρις για τον σοβαρό καλλιτέχνη και για την αξιοπρέπεια της τέχνης του. Αλλά; Μπορείτε να μάθετε στον Αμερικανό ποιητή, ότι η ποίηση είναι τέχνη, με τέχνη με τεχνική, με μέσα - μια τέχνη που πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή ροή, σε συνεχή αλλαγή τρόπου, αν θέλει να ζήσει; Μπορείτε να του μάθετε ότι δεν είναι μια πενταμετρική ηχώ του κοινωνιολογικού δόγματος που δημοσιεύθηκε στα περσινά περιοδικά; Ίσως. Πάντως έχετε δουλειά μπροστά σας. Μπορεί να είμαι κοντόφθαλμος, αλλά κατά την τελευταία μου βασανιστική επίσκεψη στην Αμερική δεν βρήκα λογοτέχνη και κριτικό που να 'χε κατανοήσει αντάξια την ποίηση, την Τέχνη. Όμως δεν είναι ανάγκη να σας ενοχλώ με ιερεμιάδες...."

Το 1949 ο Πάουντ πήρε το Bollingen Award, βραβείο 1.000 δολλαρίων, για ΤΑ ΚΑΝΤΟ ΤΗΣ ΠΙΖΑΣ, που είχαν βγει σε βιβλίο την προηγούμενη χρονιά. Ξεχωρίζοντας τον άθρωπο από το έργο του η επιτροπή έδωσε στον Πάουντ το πρώτο βραβείο ποιήσεως. Το βραβείο ξεσήκωσε μαι τρομαχτική λογομαχία, παρ' όλο που έλαβαν μέρος στην συζήτηση άνθρωποι σαν του ΤΣ Ελιοτ, Ρ. Λόουελλ, ΓΧ Ωντεν και τον Κόνραντ Εικιν. Το δύσκολο σημείο της συζήτησης ήταν αυτό: Η ποίηση που εκφράζει κακές γνώμες δεν μπορεί να είναι πραγματικά μεγάλη ή καλή ποίηση, ή αν είναι αρκετά μεγάλη ήκαλή ποίηση παρ' όλο που εκφράζει κακές γνώμες, τότε η ηθική, η λαϊκή χρησιμότητά της ίδιας της ποίησης είναι αμφισβητήσιμη.
Το 1954 ο Ερνεστ Χέμιγουεη πήρε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Είπε στους δημοσιογράφους στην Ρώμη: " Πιστεύω ότι αυτή είναι καλή χρονιά ν' αποφυλακίσουν τους ποιητές". (ο Πάουντ ήταν φυλακισμένος ή μάλλον έγκλειστος στο ψυχιατρείο). Πρόσθεσε ότι το Βραβείο Νόμπελ θα μπορούσε να έχει δοθεί στον Πάουντ μάλλον παρά στον ίδιο!

Το τέλος - μετά από μια ταραχώδη ζωή - γράφτηκε στις 1 Νοεμβρίου 1972. Ούτε η Ντόροθυ Πάουντ (παρότι του στάθηκε μια ζωή) ούτε ο γιός του Ομάρ ήταν σταην κηδεία του. Ούτε κανέναν Αμερικανός ή Ιταλός επίσημος. Μόνο η κόρη του Μαίρη και η Ολγα Ραντζ τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία.
Το 1973 κυκλοφορούν στην Νέα Υόρκη ΤΑ ΚΑΝΤΟ ΤΟΥ ΕΖΡΑ ΠΑΟΥΝΤ που οι δύο τελευταίοι του στίχοι είναι:
"Εκείνοι που αγαπώ ας προσπαθήσουν να συγχωρέσουν ότι έκανα" και το 1975 κυκλοφορούν στο Λονδίνο ΤΑ ΚΑΝΤΟ που ο τελευταίος του στίχος είναι:
"Να είμαστε άνθρωποι, όχι καταστροφείς"

m' amour, m'amour
τι αγαπώ και
που είσαι εσύ;
Γιατί έχασα το κέντρο μου
πολεμώντας τον κόσμο
Τα όνειρα συγκρούονται
και γκρεμίζονται -
Κι εγώ προσπάθησα να φτιάξω ένα paradiso
terrestre.
............................
Μα οι βασιλιάδες ανταμώνουν στονησί τους,
όπου δεν υπάρχει τροφή μετά το φτερούγισμα απ' τον στύλο.
Γαλατόχορτο η τροφή
για να εισδύσουμε στο arcanum.
Να είμαστε άνθρωποι όχι καταστρφοφείς.

Καλό μας βράδυ!!!