Το ζύμωμα του ψωμιού ως διαδικασία zen

Σήμερα ξαναζύμωσα ψωμί. Και ανακάλυψα μια κατάσταση zen μέσα σε αυτήν την διαδικασία. Αυτήν την αίθηση την έχω σπάνια ακόμα κι όταν ασχολούμε με πράγματα που μου αρέσουν. Στην σπηλαιολογία την αισθάνομαι, όταν μόνη μου κινούμαι πάνω στο σχοινί και στις καταδύσεις όταν προσπαθώ να μιμηθώ τα ψάρια...
Όσον αφορά το ψωμί, λοιπόν, άκουσα την συμβουλή του μπαμπά μου: Να έχεις όλα τα υλικά, εκεί μπροστά σου για να μην ψάχνεις όταν θα έρθει η ώρα να αφοσιωθείς στο ψωμί. Να μην βιάσεσαι. Να είναι μια χαλαρή διαδικασία για σένα...
Το ψωμί είναι ζωντανό και έχει τις δικές του ιδιοτροπίες.
Και παλαιότερα είχα προσπαθήσει να μάθω να φτιάχνω ψωμί. Αποτυχία! Αποτυχία και κούραση. Τώρα όμως σαν κάτι να άλλαξε. Σαν εκείνο να με κάλεσε να ασχοληθώ μαζί του.
Και το έκανα. Ασχολούμε εγώ μαζί του και αυτό μαζί μου, αφού όταν φτιάχνω ψωμί δεν έχω καμία αρνητική σκέψη, τίποτε δεν ταράζει την σκέψη μου...

Στην αρχή το γεγονός το πέρασα στο ντούκου, μετά άρχισε να με προβληματίζει.
Το ψωμί ήταν η πρωταρχική μορφή ζωής και σήμερα έχει φτάσει να μοιάζει εντελώς ψεύτικο και εφήμερο..
Το σημεί0 - κλειδί στο ζήτημα "ψωμί" είναι το προζύμι. Μιλάμε για σπιτικό προζύμι και όχι εκείνο το ετοιματζίδικο. Το ψωμί με προζύμι έχει ένα ιδιαίτερο άρωμα το οποίο οφείλεται σε δευτερογενές ζυμώσεις πο γίνονται με το προζύμι και οι οποίες είναι άγνωστες στις διαδικασίες που γίνονται με τη τεχνητή μαγιά.
Κατά την διάρκεια του ζυμώματος, απελευθερώνεται από το αλεύρι η γλουτένη, η ουσία που δίνει την ελαστικότητα στη ζύμη. Για να έχει επιτυχία το ζύμωμα, πρέπει να είναι αργό και με σταθερό ρυθμό, ώστε η γλουτένη να λειτουργήσει με τρόπο που θα δώσει στο ψωμί τη σπογγώδη μορφή του, κάτι που είναι αρκετά σημαντικό για να είναι εύκολη η πέψη του ψωμιού. Η ζύμη χρειάζεται να τραβιέται, να απλώνεται και να αναποδογυρίζει πολλές φορές ώστε να γίνει σωστή οξυγόνωση.

Διάβασα κι άλλα πολλά και σκέφτηκα περισσότερα. Το ψωμί είναι το προϊόν μιάς μακροχρόνιας πολιτισμικής εξέλιξης. Το ψωμί σαν μια πρωτόγονη ταύτιση με το θείο, το κόψιμο του ψωμιού ....και φτάνουμε σήμερα σε άνοστα, γεμάτα διογκωτικά άσπρα ψωμιά.
Σε ομοιόμορφα σχέδια και καλύψεις άνοστων, ούτως ή άλλως, γεύσεων.
Όπως ακριβώς είναι σήμερα και ο πολιτισμός μας. Ελπίζω να μην είναι και το μέλλον μας...