Λαύριο. Ενας τόπος γεμάτος Ιστορία

Πολλά χρόνια τώρα, τριγυρνώ στο Λαύριο. Πάω και ξαναπάω και ξαναπάω....
Πριν καμια βδομάδα ήμουν πάλι εκει. Χωμένη στη στοά. Και αναρωτήθηκα για μία ακόμη φορά γιατί μου αρέσει και επιστρέφω συνέχεια εκεί.
Δεν είναι ο τόπος καταγωγής μου, δεν έχω κανένα συναισθηματικό δεσμό με το μέρος. Και τότε, εκεί μέσα μου ήρθε η απάντηση, εκεί μέσα από τις πέτρες... Ερχομαι και επανέρχομαι γιατί με συγκλονίζει η ιστορία αυτού του τόπου. Πετρώματα, στοές, λαβύρινθοι.... κι όμως από πίσω κρύβεται μια ιστορία παλιά και ματωμένη.
Λαύριο. Το βουνό το σκαμμένο για τα μεταλλεία του, "λαυρεία" ή "λαύρα". Όλη η μεταλλευτική περιοχή ονομάστηκε "Λευρεωτική".
Ο άνθρωπος σπρωγμένος από κάποια "δύναμη" έμαθε να βρίσκει τα μεταλλεύματα, να τα λειώνει και μετά να ψάχνει να βρει που μπορούν να του χρησιμεύσουν.
Ο μύθος αναφέρει ότι ο Ηλιος ανακάλυψε τον χρυσό, ο Εριχθόνιος το ασήμι και ο άνθρωπος τον χαλκό.
Το Λαύριο λοιπόν, απέκτησε φήμη και δόξα και χρήμα...
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος όμως έβαλε τέλος στην δημοκρατία αλλά και στην πρόοδο του Λαυρίου. Κάθε επαφή ανάμεσα στους Αθηναίους και τους Λαυριώτες διακόπηκε.
Κάπου εδώ η Ιστορία αναφέρει και τα πρώτα θύματα... Στην εποχή του Φιλίππου της Μακεδονίας. Η αιτία αυτών των δυστυχημάτων προερχόταν από τα βουλιάγματα των υποστυλωμάτων που είχαν αφεθεί για να στηρίζουν την οροφή των στοών.
Αν και τα ορυχεία έπεσαν στα χέρια των Ρωμαίων οι εργασίες συνεχίστηκαν από τους Ελληνες μέχρι τον 1ο αιώνα μ.Χ. Τον 2ο αιώνα μ. Χ., την εποχή του Παυσανία οι εργασίες είχαν σταματήσει τελείως.
Εκτοτε τίποτε... Σώπασαν τα σπλάχνα του βουνού, ησύχασαν. Και μαράζωσε ο τόπος.
Μέχρι το 1865. Η Ελληνο - γαλλική Εταιρεία Hilarion Roux et Cie" εγκαινίασε τα εργοστάσιά της για την αναχώνευση των αρχαίων μεταλλουργικών υπολειμμάτων. Εχτισε, λοιπον, ένα μεγαλόπρεπο εργοστάσιο, έφτιαξε 30.000μέτρα λιθόστρωτους δρόμους, 3.000 μ. σιδηρόδρομο και στο λιμάνι χτίστηκε μώλος 150 μέτρων μήκους με αποβάθρα.
Δέκα οκτώ κάμινοι χρησίμευαν για την αναχώνευση της σκουριάς και αερίζονταν από ανεμιστήρες. Η Εταιρεία με τις έρευνές της ανακάλυψε ένα υπόγειο ποτάμι που μάλλον, σχηματίζεται απο την ένωση όλων των νερών του Λαυρίου και καταλήγουν στην θάλασσα.
Ενα χωριό επίσης φτιάχτηκε, από καλοαεριζόμενα σπίται για τους υπαλλήλους και τους εργάτες, ένα νοσοκομείο και δωρεάν ιατρικής και φαρμακευτική φροντίδα.
Αυτά είναι πράγματα που μπορεί ο καθένας να τα διαβάσει αν θελήσει να ψάξει την ιστορία του Λαυρίου. Πέραν όμως τούτου πρέπει, όποιος, πραγματικά θέλει να νοιώσει την ιστορία, να διαβάσει κι εκείνη που είναι λίγο μουτζουρωμένη. Μουτζουρωμένη από ιδρώτα και αίμα. Δάκρυα και μαυρισμένα χέρια. Το Λαύριο είναι μία πόλη - σύμβολο των εργατών και του εργατικού κινήματος γενικότερα. Ενα κίνημα που ξεκινά πολύ παλιά με την απεργία της Καμάριζας. Πρωτόγνωρη για τα Ελληνικά δεδομένα. Τέλος του 19ου αιώνα. 7 με 24 Απριλίου 1896, γύρω από τα πηγάδια μολύβδου, ιδιοκτησία της Γαλλικής Εταιρείας. Αιτήματα των απεργών ήταν η κατάργηση των εργολάβων ως ενδιάμεσως μισθωτών των εργατών των εργατών, αύξηση του μεροκάματου, η διάθεση σούστας για την μεταφορά των τραυματιών.... και άλλα πολλά.

Αξίζει να συνεχίσουμε λίγο με το Λαύριο.. Όποιος έχει πληροφορίες για το συγκεκριμένο γεγονός της απεργίας του 1896 ας τις αναρτήσει..