Μια εβδομάδα πριν την Λαμπρή, ανηφόρισα για να κάνω μια επίσκεψη σε μια πολύ παλιά "φίλη". Λέω πολύ παλιά γιατί είχα να την δω από τότε που ήμουν παιδί.Και μου επιφύλλασε και μια πολύ όμορφη έκπληξη. Ηταν ανοικτή και η Βόρεια Κλιτύς. Ποτέ δεν είχα πάει εκεί. Χρόνια ήταν κλειστή.
Ετσι αφού πέρασα τον Παρθενώνα, τις Καρυάτιδες και όλα τα υπόλοιπα, έστριψα δεξια για να πάρω τον δρόμο, στη βορειοδυτική πλαγια του βράχου, όπου υπάρχουν τρια σπήλαια. Τα Ιερά του Πανός, του Διός και του Απόλλωνος.
Καλή η βολτίτσα αλλά αν δεν δω και ένα σπήλαιο.... κάτι μου λείπει.
Σπήλαιο Πανός. Βρέθηκε ανάθημα εκεί με την μορφή του τραγοπόδαρου θεού. Το σπήλαιο χωρίζεται σε τρία μέρη και το ανατολικό τμήμα του, τον 5ο αι. μετετράπη σε χριστιανική εκκλησία αφιερωμένη στον Αγ. Αθανάσιο.
Δίπλα το σπήλαιο το Διός. Όχι τίποτε σπουδαίο. Μία εσοχή στον βράχο φαίνεται και ακριβώς δίπλα και το σπήλαιο του Απόλλωνος. Σύμφωνα με την παράδοση εδώ ενώθηκε ο Απόλλωνας με την Κρέουσα , κόρη του Ερεχθέα, από την οποία γεννήθηκε ο Ίωνας, ο μετέπεια γενάρχης των Αθηναίων.
Προχωρήσαμε κι άλλο. Η μέρα ήταν υπέροχη και το περπάτημα τουλάχιστον αναζωογονητικό. Σηκώνοντας το κεφάλι μας δεξιά στο βράχο διακρίναμε ακόμα ένα σπήλαιο. Μυκηναϊκή Κρήνη.
Πρόκειται για φυσική σχισμή, η οποία δημιουργήθηκε, όταν αποκολλήθηκε ενα μεγάλο τμήμα από τον κύριο βράχο της Ακρόπολης. Σύμφωνα με τον Παυσανία, συνδέεται με την εορτή των Αρρηφορίων και είναι ο δρόμος από τον Ιερό Βράχο της Ακροπολης προς τον Ιερό της Αφροδίτης, που είναι λίγο πιο κάτω. Υπαίθριο Ιερό με πολλές εσοχές στο βράχο για την τοποθέτηση των αναθημάτων.
Λίγο παρακάτω ο "Περίπατος" γίνεται ανηφορικός και οδηγούμαστε προς την Ανατολική Κλιτύς. Στην αρχή αυτής (μέχρι εκεί φτάσαμε) υπάρχει ένα πολύ μεγάλο σπήλαιο (14μ. πλάτος και 22 μ. μήκος) για το οποίο μάλλον η έρευνα δεν έχει αποδείξει τίποτα.
Λόγω στήλης, μαρμάρινης και ενεπίγραφης, με ψήφισμα του αθηναϊκού Δήμου προς τιμήν της Αγλαύρου Τιμοκρίτης, το ονομάζουν Ιερό της Αγλαύρου και σε αυτό πήγαιναν οι Αθηναίοι έφηβοι μόλις συμπλήρωναν το 18ο έτος της ηλικίας τους για να ορκιστούν πίστη και υπεράσπιση των ιερών της πόλης, με πλήρη εξάρτιση.
Η Άγλαυρος ήταν κόρη του μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κέκροπα, αυτοκτόνησε πέφτοντας από τα τείχη της Ακρόπολης για να σώσει την Αθήνα, υπακούοντας έτσι σε ένα χρησμό του μαντείου των Δελφών.
Πριν από πεντε χρόνια είχα πάει εκεί. Ναι, ναι, τόσο καιρό είναι ανοιχτή η πρόσβαση για τον κοινό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά δεν έχω φωτογραφίες, γιατί σχεδόν ποτε δε βγάζω φωτογραφίες απο κει που πάω. Ή γίνεται στα "κλεφτά", δηλ. εντελώς ανοργάνωτα και χωρίς διάθεση οι φωτογραφίες να αποτελέσουν "οδοιπορικό" ή "ντοκουμεντο" ή επειδή περισσότερη σημασία έχει για μένα έχουν οι εντυπώσεις που μου αφήνει ένα μέρος.
Είχα την μοναδική τύχη να μπω και στο εικονιζόμενο της "Αγλαυρου" αλλα και στην "Κλεψύδρα" ! Εργατες είχαν αφήσει την κλειδαρια ξεκλείδωτη - η αντίληψη της εποχής μας ότι όλα πρέπει να κλειδώνονται.
Δεν άργησε να εμφανιστεί και φύλακας, οπότε και η κουβέντα περι εξερεύνησης σπηλαιων στραφηκε ΠΑΛΙ γύρω από τις ιστορίες για τις υπόγειες εξερευνήσεις που έχουν κυκλοφορήσει σε βιβλίο με τίτλο την μυστική και υπόγεια και κούφια και τζούφια γη και τα απαγορευμένα μυστικά της.
Η αλήθεις είναι ότι χαλάστικα, σπάστικα, και γι αυτό και δεν το ανέφερα γι αυτή την επίσκεψη ποτέ και πουθενά.
Νομίζω ότι είναι καλύτερα έτσι.
Είθε, κάποτε μια μέρα να αλλάξει η αντίληψη των ανθρώπων γι αυτά τα έργα των προγόνων μας. Αυτή τη στιγμή, το οικόπεδο που περικλείεται από τις οδούς (ψάξτε τις στο κτηματολόγιο, βαριεμαι να τις απαριθμίσω εδώ) είναι μια κερδοφόρος πηγή εσόδων για το κράτος. Αν μου έρθει εμένα ή οποιοήποτε άλλου να ικανοποιήσω την περιέργειά μου - και μόνον !- θα βρεθώ μπροστά από κελιδωμένες πόρτες και σιδεριές.
Την καλημέρα μου.
Σοβαρά μιλάς ότι ήταν τόσα χρόνια ανοιχτά για το κοινό;;; Και εγώ χαμπάρι δεν το είχα πάρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πειράζει έστω και τώρα καλά είναι..
Όσον αφορά την αντιμετώπιση των ανθρώπων απέναντι στα σπήλαια, έχεις δίκιο.
Εύχομαι κι εγώ να αλλάξει κάποια στιγμή αυτό αν και μεταξύ μας δεν το πολυπιστεύω. Τα κέρδη πίσω από την δημιουργία μύθων και παραμυθιών, είναι αρκετά.
Ας μην πτοούμαστε όμως. Εμείς μπορούμε να αντιπετωπίζουμε αυτά στις σωστές τους διαστάσεις. Δεκτοί οι μύθοι και οι παραδόσεις.. όμως καμια σιδεριά δεν μου πουν ότι την έχουν βάλει για να με προφυλάξει... δήθεν...