Σπήλαιο "Τρύπα" Καπαρέλλι

Κυριακή 9 Μαϊου 2010.
Η παρέα χωρίστηκε στην μέση. Οι μισοί Κεφαλλόβρυσο οι άλλοι μισοί Καπαρέλλι.
Ανήκα στους δεύτερους μισούς. Και ξεκινήσαμε κατ' αρχήν να το βρούμε.
Αυτό αποδείχτηκε το πιο εύκολο πράγμα αφού το σπηλαιάκι βρισκόταν μέσα στο χωριό, δίπλα σε ένα σπίτι - στάνη. Σκέφτηκα: μπορεί να ηταν εύκολο να το βρούμε αλλά δεν είναι τελικά και τόσο ωραίο. Θα μαζευτεί κόσμος...
Κάθε εμπόδιο για καλό όμως.. Τις περισσότερες φορές αυτό είναι αλήθεια. Αυτός που μαζεύτηκε πρώτος ήταν ένα παππούς απροσδιορίστου ηλικίας. Ναι, μεν μεγάλος και με δυσκολία στο περπάτημα, ψηλός δε και με μάτια που "παίζανε".
Ήταν ο ίδιος αυτοπροσώπως κος Δημήτρης Καπαρέλλος. Ο πρώτος εκείνος κάτοικος, που μετά από μια επίσκεψή του στον σπήλαιο των Ιωαννίνων, ονειρεύτηκε ότι, κάτω από τα πόδια τους μπορεί να είχαν κι αυτοί, αντίστοιχης ομορφιάς, σπήλαιο.

Εντάξει... δεν ήταν έτσι ακριβώς αλλα και τι μ' αυτό; Παραμένει ένα υπέροχο σπήλαιο που για πολλά χρόνια φιλοξενούσε μόνο σκουπίδια. Ευτυχώς, τώρα, ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι κάνουν υπένθρωπες προσπάθειες να τα βγάλουν.

Το σπήλαιο είναι σε 15 μ βάθος. Το εσωτερικό του αποτελείται από εναν επιμήκη τεράστιο θάλαμο που χωρίζεται σε δυο τμήματα. Γύρω γύρω πανύψηλοι τοίχοι που είναι καλυμμένοι με πλούσιο διάκοσμο. Κολώνες, μέδουσες, στακτίτες και σταλαγμίτες.
Το πρώτο τμήμα έχει διαστάσεις 23 μ μήκος, 20 μ. πλάτος και 16μ ύψος, ενώ το δεύτερο τμήμα έχει διαστάσεις 29 Χ 24 Χ 15. Στο χώρο αυτό, σε σημεία σημεία φαίνεται σαν απορροφούνται τα νερά κατά τους χειμερινούς μήνες. Είδαμε το έδαφος ξερό και σκασμένο, ένδειξη του ότι έχει να βρέξει αρκετό καιρό.

Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και βγήκαμε.... ο κος Δημήτρης ήρθε πάλι και αφού ρώτησε τι και πως, μας κάλεσε για καφεδάκι. Είχε όρεξη να μιλήσει για τον πόλεμο, τον εμφύλιο, τον Ηλία τον Αγγελή από την Σκοτεινή....
Του το υποσχεθήκαμε αλλά έπρεπε πρώτα να πάμε να μαζέψουμε τους υπόλοιπους από το Κεφαλλόβρυσο. Ετσι κι έγινε....
Το καφεδάκι μας περίμενε, οι ιστορίες "γεννούσαν" η μία την άλλη και δεν σταματήσαμε να γελάμε με τα ανέκδοτα εποχής......