Εκείνα που, είτε χωμένα σε κάποιο ξέφωτο, είτε σκαρφαλωμένα στα απόκρυμνα βράχια προσπαθούν να διατηρηθούν μέσα στην Ιστορία. Μα κυρίως εκείνα που "φωλιάζουν" μέσα σε κάποια σπηλιά.
Κρατούν καλά τα μυστικά τους, όχι γιατί το θέλησαν αλλά γιατί η "εγκατάλειψη" έχει αναλάβει αυτον τον ρόλο.
Κάποτε μπορεί η αγάπη και η πίστη των ανθρώπων να τα αγκάλιαζε πιο σφιχτά. Τώρα όμως απομονώθηκαν γιατί μεγαλύτερες εκκλησίες και πιο προσβάσιμες έχουν χτιστεί κοντά στους ανθρώπους. Κι έτσι εκείνα περνούν στην λήθη σιγά σιγά, αργοπεθαίνοντας. Πότε πότε, πεζοπόροι φτάνουν μέχρι εκεί, ανάβουν κανένα καντήλι και κάνουν το σταυρό τους. Και τότε φωτίζονται με εκείνο που πανέμορφο φως των κεριών.
Ετσι και τους ανθρωπους ολοι θυμουνται τους νεωτερους τουε παλαιωτερους οσο περνουν τα χρονια τους ξεχνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια αυτο λενε οτι ο νεος ειναι ωραιος αλλα ο παλιος ειναι αλλιως.
Σωστό! Ενας λόγος παραπάνω όταν μιλάμε για την πολιτιστική μας κληρονομιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνας άνθρωπος από μόνος του, μια μονάδα μπορεί να μην είναι και τίποτα. Την αποτύπωση όμως του πολιτισμού πάνω σε ανθρώπινα δημιουργήματα,οφείλουμε να την προστατεύουμε.