Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Και συνεχίζω με τον Ασταβάκρα. Πως είναι δυνατόν να μην είμαστε δυστυχισμένοι, όταν δεν είμαστε ελεύθεροι; Η ελευθερία δεν είναι μια ευδαιμο...
-
Προσωπικές υποχρεώσεις με "κάθησαν" στην Αθήνα και συγκεκριμένα, με έστειλαν, στον Πειραιά. Μιλάω βέβαια για το προηγούμενο Σάββατ...
-
Κάποτε... πριν χρόνια πολλά, ζούσε ένα λιοντάρι. Τι πρωτότυπο θα μου πείτε... Συνεχίζω. Ζούσε λοιπόν, ένα λιοντάρι. Εκεί στα ψηλά (!!!) του ...
-
Καλημέρα και δημιουργική εβδομάδα για όλους μας!. Την Κυριακή ανηφόρισα προς Δίρφυ μεριά. Η άνοιξη είναι καταπληκτική εποχή για περπάτημα στ...
Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010
ΔΕΙΛΟΙ, ΜΙΡΑΙΟΙ ΚΙ ΑΒΟΥΛΟΙ ΑΝΤΑΜΑ ΠΡΟΣΜΕΝΟΥΜΕ, ΙΣΩΣ, ΚΑΠΟΙΟ ΘΑΜΑ!
Εφτασαν τα Χριστούγεννα! Φτάνει πια με την μιζέρια μας!. Βαρέθηκα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Με πείσατε ότι δεν μπορώ να αντιδράσω, με πείσατε ότι πρέπει να σκύψω το κεφάλι και να το σηκώνω μόνο για να δω τηλεόραση. Με πείσατε ότι δεν μπορώ να εμπνεύσω κανένα μέλλον στα παιδιά μου, με πείσατε ότι : ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙΣ ΤΑΛΕΝΤΟ!!!! Φτάνει! Σας κατάλαβα. Με πείσατε. Το μυαλό μου το κουρκουτιάνατε. Αφήστε αυτήν την δόλια την καρδιά μου να χτυπάει ακόμα και να ελπίζει ότι:"δεν είναι βάσανο μεγάλο, το βάσανο της ζωής"!!!
Μας καταντήσατε ραγιάδες, ξεπεσμένους, έρμαια της μοίρας που εσείς (κι εμείς βεβαίως εμμέσως) αποφασίσατε. Και έχουμε σκύψει το κεφάλι, προσπαθώντας με ύπουλους τρόπους, να τα καταφέρουμε, έχουμε αρχίσει να βολευόμαστε στην δυστυχία μας και περιμένουμε τους μεσσίες.... Ελληνικό φαινόμενο ο μεσσιανισμός!
"Μες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
απάνω στρίγκλιζε η λατέρνα
όλ΄η παρέα πίναμε εψές
εψές σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ο ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' ασωτ' ουρανού!
Ω! της αυτής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλου του δειλινού,
λάμπει, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Του ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό
τ' αλλου καντόημερ΄η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό.
στο Παλαμήδι ο γιός του Μάζη
κι η κόρη του Γαβρή στο Γκάζι.
-Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτα απ' όλα το κρασί!
Ποιός φταίει; ποιος φταίει;
Κανένα στόμα
δεν το 'βρε και δεν το 'πε ακόμα.
Ετσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!!!
Καμία ομοιότητα με την πραγματικότητα!!! Για καλό και για κακό όμως, ας κάνουμε κάτι πρωτοποριακό αυτά τα Χριστούγεννα! ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΘΑΥΜΑ!!!!
Επιτέλους! ας ξεβολευτούμε και ας αντιδράσουμε. Όπως και όπου μπορεί ο καθένας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου