Όπως έχω αναφερθεί και λίγο παλαιότερα, το 2011 έχει ανακυρηχθεί σε "Ευρωπαϊκό έτος Εθελοντικών Δραστηριότηων" ।
Διάβασα πρόσφατα σε μία ιστοσελίδα (http://ydronaftes.gr/el/index.php) το παρακάτω:
"Σε εποχές που λέξεις όπως το «χρέος» μονοπωλούν την καθημερινότητα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το ουσιαστικότερο χρέος μας ως άνθρωποι είναι αυτό που έχουμε δημιουργήσει προς την ίδια τη φύση.Ας κάνουμε ένα ελάχιστο βήμα, για να της το ξεπληρώσουμε।
Πόσο δίκιο έχουν!!!!! και παράλληλα σκέφτηκα το, επίσης πρόσφατο, δημοσίευμα για την οικολογική καταστροφή που έγινε στην Ανδρο μετά από την κατάρρευση παράνομης χωματερής4 Φεβρουαρίου 2011. Η θαλασσα γέμισε σκουπίδια, η μόλυνση τεράστια... όπως και οι ευθύνες। Τι να πεις όμως; Μήπως όλοι μας, στα νησια που επισκεπτόμαστε κάθε καλοκαίρι, δεν βλέπουμε τις χωματερές; Συνήθως στην "κρυφή" πλευρά του νησιού, μακριά από τις πολύχρωμες φορεσιές των τουριστών που τρώνε το παγωτό τους και γεύονται το μεζεδοουζάκι τους। Και τι κάνουμε όταν τις πάρουμε χαμπάρι; Γυρίζουμε από την άλλη। Ε! μην μας χαλάσουν και τις διακοπές! Ωραία! σιγά σιγά, όμως έρχεται η ώρα να αρχίσουμε να πληρώνουμε. Προς το παρόν πληρώνουμε πρόστιμα. Σε λίγο όμως θα πληρώνουμε με την υγεία μας, τη ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας.
Από ότι διάβασα η συγκεκριμένη χωματερή ήταν πάνω από αρχαιολογικό χώρο κάτι το οποίο απαγορεύεται και από τον νόμο αλλά και από την λογική.
Ηταν τρομερές οι εικόνες που αντίκρυσα. Κάντε μια αναζήτηση! Αξίζει και θα βγάλετε πολύτιμα συμπεράσματα. Και νομίζω ότι οι εικόνες που δεν αντίκρυσα θα είναι ακόμα πιο τρομερές.
Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Είναι βράδυ και τώρα έχω όρεξη για λίγη ποίηση. ΠΟΥ ΑΝΗΚΩ; Μου γεννήθηκε η ιδέα πως στ' ανθρώπινο είδος δεν ανήκω κακό και μίζερο το υλι...
-
Σκέψεις απογεύματος Κυριακής: Ο εθελοντισμός είναι μια πράξη πραγματικά εμπνευσμένη. Όταν παλιότερα με ρωτούσαν: γιατί; γιατί αφιερώνεις τ...
-
Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούσαμε να ανέβουμε την κορυφή της Μεγάλης Ζήρειας. Δεν τα καταφέρναμε. Όσο μεράκι και διάθεση κι αν είχαμε, κάθε...
-
Και οι στίχοι όπως μου τους έστειλε ένα φιλαράκι Φεύγουν τα όνειρα πετάνε, σαν ταξιδιάρικα πουλιά, που κάποιοι τα παραφυλάνε, πυροβολούν και...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου