Κάτι που έγραψα στο αυτοκίνητο το Σαββάτο το πρωι πηγαίνοντας για Λεωνίδιο.
Είμαι μια ηλιαχτίδα
που πέφτει πάνω
στο τίποτα, στο άπειρο
Είμαι μια ανάσα
πάνω στην αύρα του όλου.
Μια στάλα αίμα
στην αιωνιώτητα.
Μια χωμάτινη κούκλα
που γίνεται ένα με το κενό
με την ζωή και το θάνατο
Πέρασμα στην άλλη πλευρά....
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούσαμε να ανέβουμε την κορυφή της Μεγάλης Ζήρειας. Δεν τα καταφέρναμε. Όσο μεράκι και διάθεση κι αν είχαμε, κάθε... -
Σκέψεις απογεύματος Κυριακής: Ο εθελοντισμός είναι μια πράξη πραγματικά εμπνευσμένη. Όταν παλιότερα με ρωτούσαν: γιατί; γιατί αφιερώνεις τ...
-
Η πρώτη πανδημία του 21ου αιώνα. Η πρώτη μεγάλη φωτιά (στην Πάρνηθα) στον Ελλαδικό χώρο. Οι μετανάστες στο προσκήνιο... βέβαια τώρα που βλέπ... -
Συζητώ με φίλη... Πρίν λίγα - πολύ λίγα - χρόνια, είχα τον γιατρό μου. Με εκείνον γέννησα τα παιδιά μου - σε δημόσιο φυσικά μαιευτήριο- παρ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου