Κάτι που έγραψα στο αυτοκίνητο το Σαββάτο το πρωι πηγαίνοντας για Λεωνίδιο.
Είμαι μια ηλιαχτίδα
που πέφτει πάνω
στο τίποτα, στο άπειρο
Είμαι μια ανάσα
πάνω στην αύρα του όλου.
Μια στάλα αίμα
στην αιωνιώτητα.
Μια χωμάτινη κούκλα
που γίνεται ένα με το κενό
με την ζωή και το θάνατο
Πέρασμα στην άλλη πλευρά....
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Το διάβασα σε καταδυτικό φόρουμ και ανατρίχιασα. Ανατρίχιασα με την ανευθυνότητα, την έλλειψη παντελούς ευαισθησίας, την παντελής έλλεψη στ...
-
Για μας που μένουμε στην Αθήνα, η απόδραση και δράση προς τα κοντυνότερα ή μακρύτερα βουνά, είναι ανάγκη. Όμως καμιά φορά η "απόδραση... -
Είναι συνήθεια παλιά κάθε τέτοια μέρα να κάνω σχέδια για την νέα χρονιά που έρχεται.Να κάνω σχέδια οχι έτσι γενικά και αόριστα, αλλά να κ...
-
Η πραγματική φιλία ανυψώνει τους ανθρώπους ηθικά και πνευματικά γιατί σ' αυτήν ο δόλος δεν έχει θέση και η προσφορά είναι αυθόρμητη, εκο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου