Κάτι που έγραψα στο αυτοκίνητο το Σαββάτο το πρωι πηγαίνοντας για Λεωνίδιο.
Είμαι μια ηλιαχτίδα
που πέφτει πάνω
στο τίποτα, στο άπειρο
Είμαι μια ανάσα
πάνω στην αύρα του όλου.
Μια στάλα αίμα
στην αιωνιώτητα.
Μια χωμάτινη κούκλα
που γίνεται ένα με το κενό
με την ζωή και το θάνατο
Πέρασμα στην άλλη πλευρά....
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Και συνεχίζω με τον Ασταβάκρα. Πως είναι δυνατόν να μην είμαστε δυστυχισμένοι, όταν δεν είμαστε ελεύθεροι; Η ελευθερία δεν είναι μια ευδαιμο...
-
Καλημέρα και δημιουργική εβδομάδα για όλους μας!. Την Κυριακή ανηφόρισα προς Δίρφυ μεριά. Η άνοιξη είναι καταπληκτική εποχή για περπάτημα στ... -
Προσωπικές υποχρεώσεις με "κάθησαν" στην Αθήνα και συγκεκριμένα, με έστειλαν, στον Πειραιά. Μιλάω βέβαια για το προηγούμενο Σάββατ... -
Κάποτε... πριν χρόνια πολλά, ζούσε ένα λιοντάρι. Τι πρωτότυπο θα μου πείτε... Συνεχίζω. Ζούσε λοιπόν, ένα λιοντάρι. Εκεί στα ψηλά (!!!) του ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου