Το πλοίο έφυγε από Πάτρα. Αν και το ταξίδι ήταν ιδιαιτέρως μεγάλο, το μετατρέψαμε σε μίνι κρουαζιέρα. Ξεκινήσαμε με ήλιο. Ηλιοθεραπεία στην πισίνα και όταν ζεσταινόμασταν έπεφτα μέσα. Ηγουμενίτσα, Κέρκυρα... μπυρίτσα και μεζεδάκι και κυρίως...αραχτοί. Μετά την μονοήμερη παραμονή μας στην Πάτρα και τα πέριξ, είχαμε πια συνειδητοποιήσει πολύ καλά, ότι οι διακοπές είχαν ξεκινήσει. Το ελαφρύ θαλασσινό αεράκι όμως, εκεί λίγο πριν πιάσουμε τα βόρεια της Ιταλίας, έγινε μαύρη συννεφιά και σε λίγη ώρα άνοιξαν οι ουρανοί κι ενώθηκε το νερό του ουρανού με το νερό της θάλασσας.
Ιδέα!!! Θα παίξω με την φωτογραφική μηχανή. Ο Δημήτρης πολύτιμος βοηθός πάντα, κρατούσε το μπουφάν πάνω από την φωτογραφική μηχανή, για να μην βραχεί και έτρεχε πάνω κάτω πίσω από μένα. Εδινε και οδηγίες.... Αστραπές και μικροί ανεμοστρόβιλοι έφτιαχναν ένα υπέροχο σκηνικό. Οταν η βροχή υποχώρησε άφησε πολλά νερά στο κατάστρωμα και την .... ησυχία μετά από την καταιγίδα! Το καταευχαριστήθηκα!!!
Το πρωί της Τετάρτης μπήκαμε στο λιμάνι της Βενετίας. Το πλοίο έκοψε τελείως την ταχύτητά του αφού επιβιβάστηκε και ο "πιλότος" που θα μας οδηγούσε με ασφάλεια σε αυτούς τους πλωτούς δρόμους. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Εντάξει είχα δει φωτογραφίες, καρτ ποστάλ και γενικώς αλλά τώρα τα έβλεπα μπροστά μου, ζωντανά!!! Η αυλαία είχε ανοίξει...
Από την Τετάρτη μέχρι την επόμενη Δευτέρα, παρακολουθούσα... τι λέω;;; ζούσα μέσα στο παραμύθι. Από την πρώτη μέρα καταλάβαμε ότι για να δούμε την Βενετία ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΡΠΑΤΗΣΟΥΜΕ. Πολύ απλά δεν γίνεται διαφορετικά. Ξεκινήσαμε από την πρώτη μέρα με χαλαρή βολτίτσα. Μάθαμε να διαβάζουμε τον χάρτη, πόνεσε ο αυχένας μας να κοιτάμε τα αριστουργήματα ψηλά στις εκκλησίες, περπατήσαμε τα αμέτρητα στενά και γυρνώντας το βράδυ, κουρασμένοι αλλά με μια κούραση γλυκιά, είχαμε αποφασίσει ότι δεν θα αφήσουμε ώρα να πάει χαμένη. Η Βενετία μας είχε δεχτεί με ένα τεράστιο χαμόγελο και μια τεράστια αγκαλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου