ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΣΚΗΣΗ ΣΠΗΛΑΙΟΔΙΑΣΩΣΗΣ

Το 4ημερο της 28ης Οκτωβρίου "κατηφορίσαμε" προς Κρήτη μεριά, προκειμένου να συμμετάσχουμε στην Πανελλήνια Ασκηση Σπηλαιοδιάσωσης. Παρότι ο καιρός, από μέρες, προβλεπόταν...άστατος, εμείς σταθεροί στην επιλογή μας δεν ακυρώσαμε τον προορισμό μας.

Το πρόγραμμα εμπλουτίστηκε με ένα ταχύρρυθμο σεμινάριο και το πλοίο σάλπαρε την Τετάρτη το βράδυ. Η παρεούλα από Αθήνα μικρή μεν, αποφασιστική δε, έφτασε στο λιμάνι του Ηρακλείου πουρνό πουρνό, γύρω στις 6:00. Ωρα για καφέ και ζεστή μπουγάτσα. Οι Κρητικοί γνώριζαν καλά τα κατατόπια κι εκεί που περπατούσαμε στη λεωφόρο τσουπ! στρίβουμε δεξιά και βρισκόμαστε στην πλατεία Λεόντων και το σκηνικό αλλάζει.... Ο πρωινός (ή βραδυνός)κόσμος απολάμβανε τον καφέ του πριν ακόμα ξημερώσει.


Ο καιρός φορτωμένος και φόρτωνε συνέχεια. Μετά τον καφέ ανηφορίσαμε προς τα επάνω (προορισμός μας το οροπέδιο της Νίδας). Στο δρόμο η παρέα μεγάλωνε. Φτάσαμε πάνω. Εκει κουκουλωμένες μέχρι τα αφτιά μας περίμεναν οι ΣΠΟΚίτισες. Αγκαλιές και φιλιά και γέλια και τα νέα μας και... και... και... Από πίσω ακριβώς μια οικοδομή και μια ταβέρνα δίπλα.
- Εδώ θα μείνουμε....
- Τέλεια!!!!
Ξεκινήσαμε και στήσαμε την κατασκήνωση, την κουζίνα και το πεδίο που θα δουλεύαμε....

Και ξεκινήσαμε.....Κόμποι, παλάγκο, πολύσπαστο και ξανά κόμποι και ξανά πολύσπαστα. Όλοι να καταλάβουμε τι γίνεται. Μία μία τεχνική από μόνη της και μετά συνδιασμός.
Όλα καλά ενώ μέσα οι διοικητική υποστήριξη ετοίμαζε το γεύμα. Ο ήλιος έπαιζε κρυφτό με τα σύννεφα αλλά μάλλον... έχανε. Το κρύο είχε αρχίσει να γίνεται τσουχτερό.
Το μεσημέρι διάλλειμα για φαί και μετά ξανά μάθημα.
Η μέρα τελείωσε μπροστά στο τζάκι με μια φλόγα να μας ζεσταίνει και με ένα κομμάτι σχοινί στο χέρι μας να παλεύουμε τους κόμπους....


Η επόμενη μέρα ξημέρωσε βροχερή..... Δεν πειράζει... Εμείς το μάθημά μας. Ας είναι καλά η οικοδομή. Αρμάτωμα στις κολώνες και ασκήσεις. Ασκήσεις και ξανά και ξανά και ξανά.
Με τα γάντια, με σκουφιά και φλις, αγνοούσαμε επιδεικτικά το κρύο και συνεχίζαμε να μαθαίνουμε, να το παλεύουμε και στο τέλος να κερδίζουμε την γνώση μέσα από τη θεωρία και την πράξη!!! Ιδανικά!

Την Παρασκευή το απόγευμα, μας έκαναν την τιμή και ανέβηκαν δυο εθελοντες από τον Ερυθρό Σταυρό και δουλέψαμε το φορείο καθώς κάναμε και μια υπενθύμιση στην Πρώτες Βοήθειες. Ευτυχώς, στη ζέστη... κοντά στο τζάκι. Με ρακάκι και τσιμπολόγημα.
Το Σαββάτο βγήκε η απόφαση. Σπηλιά έτσι όπως ήταν τα πράγματα δεν μπορούσαμε να μπούμε. Η βροχή ήταν ανελέητη και οι συνθήκες μέσα στο σπήλαιο σίγουρα θα ήταν από τραγικές έως επικίνδυνες. Ετσι συνεχίσαμε τις ασκήσεις μας στις... κολώνες...
Μετά το μεσημέρι έπεσε και το παρασύνθημα..."θα κάνουμε άσκηση.... σαν να είμαστε στο σπήλαιο...Χωρίς λούφα και χωρίς διάλλειμα"

Το σενάριο στήθηκε. Οι ομάδες χωρίστηκαν και το "παιχνίδι" άρχισε.

Τρεις σπηλαιολόγοι εγκλωβίστηκαν 100 μέτρα κάτω. Η σπηλαιοδιάσωση ειδοποιήθηκε και το φορείο κατέβηκε. Πρέπει να περάσει λίμνες, να γίνουν τραβέρσες, να λειτουργήσει παράκαμψη, αντίβαρο και γενικά ότι μεμονωμένα είχαμε μάθει να τα εφαρμόσουμε όλα μαζί.
...............
Το βράδυ αργά... κατά τις 1:00 το θύμα βγήκε από το "σπήλαιο".
Αυτό σήμανε και το τέλος. Αποκαμωμένοι, φάγαμε ότι υπήρχε και μετά πέσαμε σαν ξεροί για ύπνο.
Το πρωί της Κυριακής μας είπε καλημέρα ένας ολόλαμπρος ήλιος που δίνοντας κι αυτός την μάχη του 3 μέρες επιτέλους νίκησε και βγήκε να μας στεγνώσει.
Ότι πρέπει για να απλώσουμε τα μουλιασμένα και ταλαιπωρημένα κορμιά μας και να συζητήσουμε το "τι" το "πως" και το "γιατί".....