Πονόψυχος ο Έλληνας!

Δεν ξέρω τι να γράψω σαν πρόλογο! Τις τελευταίες μέρες - πόσες άραγε είναι αυτές οι τελευταίες ημέρες; - ακούω, διαβάζω, βλέπω, συζητάω, αμφιταλαντεύομαι στις απόψεις μου και γράφω τις σκέψεις μου σε ότι χαρτάκι τύχει μπροστά μου. Και τελικά δεν μπορώ να γράψω ένα πρόλογο... Έτσι για να βάλω αυτές τις σκέψεις σε μια τάξη, να βρίσκονται ανάμεσα σε μία αρχή και ένα τέλος!
Πολλοί άστεγοι, όλο και περισσότεροι καθημερινά! Πολλοί χωρίς δουλειά, όλο και περισσότεροι καθημερινά! Πολλοί χωρίς ελπίδα, όλο και περισσότεροι καθημερινά! Ο ευαισθητοποιημένος Έλληνας ξυπνάει μέσα μας και τρέχει να συνδράμει τους συνανθρώπους. Όπως πάμπολες φορές έχει κάνει στο παρελθόν, τηρώντας το ρητό: "όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού σου, έρχεται και η δική σου η σειρά"!
Ο πονόψυχος Έλληνας, θα κατεβάσει τις περίσσιες κουβέρτες από το πατάρι, τα μπουφάν που λίγες φορές - ή και ποτέ - έχει φορέσει, να φτιάξει και μια κατσαρόλα φαΐ και θα βγει σε αναζήτηση άστεγων και άπορων. Ή θα οργανωθεί - ξανά - πίσω από μια οργάνωση και θα προσφέρει εθελοντικά την βοήθειά του, προσπαθώντας να περισώσει ότι μπορεί από μια σχεδόν, ποδοπατημένη, αξιοπρέπεια.
Πόσο όμορφα και ελπιδοφόρα είναι αυτά! Αποπνέουν μια έντονη μυρωδιά ελπίδας αλλά και αγώνα. Ένα "δε παν να γαμηθείτε όλοι! Δεν θα κλειδαμπαρωθώ σπίτι μου, μειζεριάζοντας και ρίχνοντας κατάρες δεξιά και αριστερά! Θα βγω να βοηθήσω τους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από μένα!"
Αυτό είναι ίδιον χαρακτηριστικό της φυλής μας! Όπως χαρακτηριστικό είναι και να ξεχνάμε!
Ας πάμε λίγα χρόνια πριν, λοιπόν. Ας πούμε στην δεκαετία του '80 και '90. Τότε που στα φτωχά μας μυαλά και μάτια δεν φαίνονταν καν το ενδεχόμενο της κρίσης. Τότε που τα φτωχά μυαλά και μάτια μας τα "στολίζαμε" με πλούσια φτιασίδια.
Τότε που ανοίγαμε το πορτοφόλι και μια σειρά από πιστωτικές κάρτες πρόβαλλαν χρωματιστές και γεμάτες πλαστικό χρήμα. Τότε που παίρναμε δάνεια αβέρτα και παραγγέλναμε φαγητό απ' έξω. Τότε που κάποιοι φωνάζαμε:"Μην δίνεται στους ξένους τις δουλειές των Ελλήνων!" Τότε οι χαρακτηρισμοί του φασίστα και εθνικιστή ήταν αρκετά φοβιστικοί! Το νόημα πίσω από αυτό την φράση δεν ήταν απλά: όχι στους λαθρομετανάστες οι δουλειές. Αλλά: Έλληνες κρατήστε τις δουλειές σας! Μην αράζετε στα καφενεία! Μην ξεχάσετε τι σημαίνει σφυρί και οικοδομή! Έλληνες αγρότες, φροντίστε μόνοι σας τα χωράφια σας. Το χωράφι σας ήταν και είναι οικογενειακή σας υπόθεση. Οι γυναίκες σας δεν έχουν δουλειά στα κούφια "σαλόνια ομορφιάς" και τα παιδιά σας δεν έχουν δουλειά στις καφετέριες να διαπραγματεύονται την τιμή και ποιότητα του χασισιού. Έλληνες αγρότες, δεν ανεβαίνει το image σας, εάν το βράδυ η τσέπη σας αδειάζει για να καταλήξει στο στρινγκ της εξωτικής πουτάνας!
Το νόημα εκείνης της φράσης ήταν: Έλληνες ΜΗΝ ΓΙΝΕΤΕ ΑΠΟΒΛΑΚΩΜΕΝΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ, άνθρωποι της εύκολης και τρυφηλής ζωής. Καθισμένοι στα, απίστευτα, πολλά cafe, σταυροπόδι και φραπεδιά και κάποιοι άλλοι, έχτιζαν τα σπίτια μας, όργωναν τα χωράφια μας και μάζευαν την σοδειά μας, καθάριζαν τα σπίτια μας......
Όλα αυτά όμως σε εκείνη την δεκαετία ήταν πολύ ξένα, πολύ μακρινά και πολύ .... "φασιστικά". Τώρα βέβαια, δεν ακούγονται το ίδιο τρομακτικά, μιας και όλο συχνότερα το ακούς στα χείλη των ανθρώπων. Και δεν υποκινούνται από ένα παράλογο μίσος για τους ανθρώπους αυτούς, που η φτωχή πατρίδα τους τους έδιωξε για να βρουν κάτι καλύτερο. Είναι απλά θέμα επιβίωσης! Δεν ήταν όμως λίγο πιο εύκολα τα πράγματα αν οι Έλληνες δεν ξεχνούσαν;

Σήμερα καλά κάνουμε και βοηθάμε τους συνανθρώπους μας. Καλύτερα όμως θα κάναμε εάν τους βοηθούσαμε από τότε! Εάν τους βοηθούσαμε να γυρίσουν την πλάτη στον υπερκαταναλωτικό παγκοσμιοποιημένο τρόπο ζωής. Έάν τους βοηθούσαμε να αγαπήσουν την γενιά τους και να νοιώθουν περήφανοι γι΄αυτήν. Εάν τους βοηθούσαμε να καταλάβουν ότι το να ψηφίζουν τους απατεώνες και προδότες δεν τους τιμά, σε αντάλλαγμα μια θέσης στο δημόσιο. Εάν τους βοηθούσαμε....
Ίσως και να υπάρχει χρόνος ακόμα! Εάν δίνοντας του την κουβέρτα, δεν του λες "κουράγιο"... ούτε "έχει ο θεός γι' αύριο". Δίνοντας του την κουβέρτα του λες με σκληρά λόγια: "αρκετά αποφάσισαν οι άλλοι για σένα. Είναι καιρός να σηκωθείς και να αποφασίσεις εσύ για σένα. Σήκω και πάλεψε. Ραγιάς θέλεις να είσαι;"

...............................................
Τελικά ούτε σαν επίλογο δεν ξέρω τι να γράψω! Καλύτερα! Σημαίνει ότι υπάρχει και κάτι άλλο πριν γραφτεί ο επίλογος!