Παραμονή Πρωτοχρονιάς αγαπούσα να κάνω σχέδια....

Ήταν συνήθεια παιδική, εφηβική, νεανική αλλά και λίγο αργότερα.... η παραμονή Πρωτοχρονιάς να είναι μια ξεχωριστή ημέρα. Τέλος και αρχή  μαζί.
Έτσι λίγες μέρες πριν το νέο έτος υπήρχε πάντα μια "ιεροτελεστία". Παλιοί λογαρισμοί έκλειναν ο "ιδιωτικός" χώρος καθάριζε, η ψυχή ηρεμούσε και νέοι στόχοι έμπαιναν σε εφαρμογή. Κανονικός σχεδιασμός.
Κι όταν αργότερα απόκτησα παιδιά, αυτή η συνήθεια με ακολούθησε πιστά.  Σε κανένα από τα παιδιά μου δεν κατάφερα να την  "περάσω" αλλά εγώ... πιστή οπαδός ... προσπερνούσα τα πειράγματά τους και σχεδίαζα. Κατά την διάρκεια του χρόνου, συχνά - πυκνά γύριζα σε εκείνο το τετράδιο του ... "στρατηγού' και έβλεπα πως πάω. Αλλες φορές τα κατάφερνα άλλες όχι. Δεν είχε μεγάλη σημασία. Σημασία είχε ότι αυτό με κρατούσε σε μια ισορροπία.

2015! Εχω κλείσει ήδη μια τριετία - τόσο νομίζω ότι είναι! - που σχέδια δεν υπάρχουν. Ο "στρατηγός" αποσύρθηκε αφήνοντας τα πράγματα να κυλίσουν  χωρίς μακροχρόνια προγράμματα.. Ισως να βαρέθηκε, ίσως να κουράστηκε, ίσως να ωρίμασε. Μεταξύ μας, και τα τρία αυτά άσχημα μου φαίνονται.
Παρ' όλα αυτά, φρόντιζα ακόμα κι έτσι η παραμονή και ανήμερα Πρωτοχρονιάς να είναι ξεχωριστές ημέρες. Ήθελα πάντα γύρω μου ανθρώπους δικούς μου να χαμογελούν και να χαμογελώ κι εγώ.
Ήθελα παραμονή Πρωτοχρονιάς να χορεύω, να παίζω παιχνίδια που με έκαναν να κατουριέμαι από τα γέλια και να ανταλλάσω μικρά δωράκια - έκπληξη. Και ανήμερα ήθελα κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μου, ο Αι Βασίλης να έχει αφήσει ένα δωράκι για τον καθένα μας..
Αυτά τα ήθελα και ας απαρνήθηκα τα σχέδια, τους στόχους, και τους προγραμματισμούς.
Όλα αυτά μέχρι φέτος!.....
Ενδιαφέρον έχει και αυτό! Θα περιμένω να δω τι θα "γεννηθεί".... Καλή μας Χρονιά!