Κατάχρηση εξουσίας

-Μαμά είναι πολύ άσχημο αυτό που κάνεις. Επειδή έχεις την δύναμη δεν σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις ότι θέλεις, ούρλιαξε για μία ακόμη φορά η κόρη μου, η οποία μέσα στο εφηβικό μυαλό της με έχει ταυτίσει με την εξουσία.
Όχι, όχι δεν με προβλημάτισε αυτό καθόλου. Είναι φυσικά πράγματα και έτσι τα δέχομαι στο τέλος.

Την "εξουσία" την συναντάμε συνέχεια και επί καθημερινής βάσης. Είτε είμαστε εμείς οι εξουσιαστές είτε οι εξουσιαζόμενοι. Η ίδια η λέξη δεν είναι τρομερή. Τρομερή είναι η κατάχρηση της εξουσίας. Που σημαίνει ότι αυτή η δύναμη επιρροής που έχεις (η έννοια της λέξης εξουσία) την καταχράσαι. Την εκμεταλεύεσαι. Και αυτό όμως το συναντάμε πολύ πολύ συχνά.
Στην δουλειά, στις δημόσιες αλλά ιδιωτικές επιχειρήσεις (πόσες φορές δεν έχουμε τσακωθεί με ασφαλιστικές εταιρείες, με τράπεζες ή με εταιρείες κινητής τηλεφωνίας), στον οδηγό του λεωφορείου που επειδή έχει το μέσο μεταφοράς μας, νομίζει ότι επιασε το ταύρο από τα κέρατα, στον μανιώδη computerάκια, στην οργάνωση, στο κόμμα, στην ομάδα, στον σύλλογο.
Κατάχρηση εξουσίας είναι ο εκβιασμός του διευθυντή στην δουλειά. Κάνε αυτό αλλιώς.... Και σύ κάθεσαι να σκεφτείς: τι με συμφέρει να κάνω; να υποκύψω ή να τον διαολοστείλω;
Κατάχρηση εξουσίας είναι και όταν η κυρία (ή ο κύριος) πίσω από το γραφείο, σου ζητάει ένα σωρό χαρτιά τα οποία πολύ εύκολα θα τα είχε στην διάθεσή της με ένα τηλεφώνημα ή ένα πάτημα κουμπιου στον υπολογιστή της. Αυτή η ίδια κυρία είναι το επόμενο τέταρτο κλείνεται στην τουαλέτα και κλαίει γιατί ανακάλυψε ότι ο άντρας της την απατά, ότι για τα παιδιά της είναι ανύπαρκτη και ότι υπάρχει μόνο όταν μπορεί να ζητάει χαρτιά.
Κατάχρηση εξουσίας και μάλιστα από τις χείριστες, είναι και αυτή του γονιού που βασανίζει σωματικά και ψυχικά το παιδί του.
Κατάχρηση εξουσίας κάνει και ο "πληκτρολογάκιας" που ταμπουρωμένος πίσω από το πληκτρολόγιο του νοιώθει την λίμπιντό του να ανεβαίνει κάθε φορά που εξουσιάσει ένα "φόρουμ", μια ιστοσελίδα.... Που μπορεί να διαμορφώνει άποψη διαγράφοντας τις απόψεις των άλλων, σαν να μην υπάρχουν. Οτι δεν αρέσει σβήνεται....
Κατάχρηση εξουσίας. Είναι τελικά πολύ εύκολο να καταχραστείς την εξουσία πυ έχεις. Φτάνουν μερικά χαρακτηριστικά. Να είσαι μικροπρεπής, κομπλεξικό άτομο και γεμάτο σύνδρομα κατωτερώτητας. Ανύπαρκτοι στην πραγματική ζωή στην οποία περνούν απαρατήρητοι γιατί στην ουσία δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο εκεί που δείχνουν την εξουσία τους. Μυρμήγκια που φορούν τις φορεσιές των ελεφάντων.
Κατώτεροι και αδικημένοι μέχρι που κάποιος να τους πει: να πάρε κι εσύ εξουσία, την αξίζεις. Και τότε η μανία του να δείξουν και να αποδείξουν (στον εαυτό τους;) πόσο μεγάλοι και τρανοί είναι, τους οδηγεί σε κατάχρηση.
Για να δεις τον πραγματικό χαρακτήρα του ανθρώπου δώσε του εξουσία.
Τίποτε πιο σωστό από αυτό! Γιατί άλλο εξουσία άλλο ηγεσία. Αλλο εξουσιαστής άλλο ηγέτης. Ενας ηγέτης δεν καταφεύγει ποτέ σε κατάχρηση. Δεν έχει αυτήν την ανάγκη. Διδάσκει δια του παρείγματος και ξέρει να χειρίζεται τους ανθρώπους και τις καταστάσεις χωρίς να καταχρατεί τίποτε. Πρέπει να έχεις μεγαλείο όμως, για να είσαι ηγέτης. Ανωτερότητα ψυχική, ισορροπία νου, απαλλαγμένος από κομπλεξικά σύνδρομα...
Ο ηγέτης δεν έχει λαχτάρα να σώσει την ανθρωπότητα... απλώς είναι μπροστά και τον ακολουθούν. Η λαχτάρα να σώσεις την ανθρωπότητα είναι πολλές φορές, καμουφλαρισμένη λαχτάρα να την εξουσιάσεις...

Ενδιαφέρον θέμα δεν νομίζετε; Πολύ θα ήθελα να μάθω κι άλλες μορφές κατάχρησης εξουσίας αλλά πολύ περισσότερο θα ήθελα να μάθω τρόπους αντιμετώπισής της... Εχετε να προτείνετε τίποτα;

"Ακόμα και τους πιο αγαθούς άνδρες τα ελαττώματά τους, τους διαφθείρουν ακόμα περισσότερο όταν γίνονται κυβερνήτες" Αριστοτέλης

και από ένα βιβλίο που διαβάζω πρόσφατα "Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Ανθολόγιο"
"Χάθηκε η χαρά του κόσμου από τότε που διαχωρίστηκε η μαστροπία και η εύθυμη πλευρά της εκτοπίστηκε, ενώ η χειρότερη πλευρά της φόρεσε γούνες κι έγινε κατεστημένο με την άδεια του νόμου, γιατί το κατεστημένο πρέπει να μην κρυώνει και να περνάει καλά. και στις άκρες από την προβατίσια γούνα όλοι αυτοί του κατεστημένου έχουνε βάλει γούνα αλεπούς, δήθεν να μην κρυώνουν στα ευαίσθητα σημεία. Κι έτσι φαίνεται πως η πονηριά είναι πάντα πλουσιότερη από την αθωότητα, κι αυτή καθορίζει τελικά την εμφάνιση"
"Το σκήπτρο που αρπάζεται από χέρι βέβηλο κρατιέται με τον ίδιο βέβηλο τρόπο που αποκτήθηκε και όποιος στέκεται σε θέση γλιστερή βρίσκει καλό κάθε απαίσιο πιάσιμο πυ εκείνον τον κρατάει στην θέση του."
"Τώρα, για της εξουσίας το ξεγυμνωμένο κόκαλο, το σκυλολόι αρχίζει άγριο πόλεμο κι απαίσιο γρυλίζει μπροστά στα μάτια της ειρήνης."