Πάμε όπου θέλεις, μόνο πίσω δεν γυρίζω! η νοσταλγία είναι πέτρα στο λαιμό! Ότι ξεχνάω με βοηθάει να συνεχίζω.... δεν είμαι φύλλο είμαι το ίδιο το νερό
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Για μας που μένουμε στην Αθήνα, η απόδραση και δράση προς τα κοντυνότερα ή μακρύτερα βουνά, είναι ανάγκη. Όμως καμιά φορά η "απόδραση&q...
-
Ήταν 40,50 ή 60. Είχε δουλειά που του επέτρεπε να ζει αξιοπρεπέστατα ή είχε δική του επιχείρηση, μη φανταστείς κάτι σπουδαίο, μια οικογενει...
-
Λίγο καθυστερημένα βέβαια, μια και το "τείχος του Βερολίνου έπεσε" αλλά τώρα έπεσε στα χέρια μου ο Καβάφης. Αξίζει τον κόπο έστω κ...
-
Αυτό μου έστειλαν με e - mail. Το ενστερνίζομαι πλήρως και επαυξάνω κιόλας. Ως μητέρα, ως γυναίκα , ως άνθρωπος..... " Κάθησα, που λες,...
ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ η εικόνα, η στιγμή αλλά και η δύναμη της φύσης να "ποιεί"
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Απίστευτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου στην Πάρνηθα... κάποτε...με κάποιους...Δεν έχει πια σημασία. Σημασία έχει μόνο το στιγμαίο σήκωμα του κεφαλιού στον απέραντο ουρανό! Αυτό μόνο!
ΑπάντησηΔιαγραφή